Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1991, Síða 285

45
48
51
54
57
45
48
51
54
57
60
269
lijkamans yferbragde, so sem eg hefdi j sællijfe lifad, huiad hjcir] sem b
wegna guds fasta, t>eir odlast nad andlitisins. begår mier war giefjed]
wijn, drack eg ecke, og j hriggia daga fostu tok eg minn werd, og gaf
hajnn] fåtækumm, og siukumm. Snemma å morgna vaknade eg vpp dl
drotdns og griet fyrer saker heirrar egyptsku kuinnu, huj ad hun liet ei
af, og gaf [mi]er aungua huijlld, ja, å nottum kom hun til mijn, so hun
willdi witjia] mijn j fyrs tu, med huj hun åtti aungvann son sialf, tok hun
mig j so[n]ar stad, og eg bad til drottins, og hun fædde eirn son, enn
f>ess å milli wmmfadmadi hun mig, so sem son. enn eg skilldi had ecke.
Enn vmm s[ijd]er willdi hun locka til saurlijfis, og ha eg skylldi had, war
eg s[org]bitenn til dauda, og ha hun gieck wt, kom eg til sialfs mijns. Eg
war sor[g] | andej marga daga fyrer sokum hennar, Jmjad eg kannadest i98r
vid hennar suik og eg sagda henne ord hess allra hædsta, ef skie mætti
hun jrde aftalenn fra hennar skammarlegre munadargyrnd; huad opt
og tydum liet hun blydt i mijn eijru, og smiadrade mig, so sem eirn
heilagann mann; ja suiksamlega prysadi hun med ordunum mitt
sem fasta Gudz vegna / heir eru æskeleger åsyndar. Ja: nær mier var c
giefid vyn ha drack eg had eige; Og i minne hridiu dagz fystu tok eg
minn verd og hlutskipte / og gaf heim siukum og fatækum. Snemma å
morgna vakti jeg fyrer drottne, og æpta undan heirre egyptsku kuinnu
af Memphis / hun villde alldrei uppgiefa nie aflaata, og jeg måtti alldrei
hafa roo fyrer henne. A næturnar kom hun til myn / so sem villde hun
vitia myn. J firstu (med hui hun aatte ongvan son) lætst hun vilia eiga
mig i sonar stad / ha bad eg til drottins / og hun fædde son. Enn under
eins giorde hun mig so sem ad syne / enn jeg skilide had ecki / umm
syder villde hun locka mig til særlyfis / begar jeg merkte had var eg
sorgande allt til da/da / og er hun gieck burtu | fra mier / kom jeg til sir
sialfs myns aptur/Jegvard hliodur i marga daga vegna hennar/hui jeg
skillda vel hennar suik / og jeg sagde henne ord hins allra hædsta / ad
hun skilide (være had mogulegt) forda sier suoddan skammlegre girnd,
Æie! Huad opt gaf hun mier sæt ord og fa/gur, og kallade mig heilagan
mann / ja ecki utan af falskleika einum hælide hun mier og mynu
hreinlyfe fyrer synum husbonda, og villde so leinelega fella mig /
Opinnberlega hælide hun mier so sem heim ad hreinlyfur skilide vera /