Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1991, Page 293
111
114
117
120
123
126
111
114
117
120
123
277
hun jnn til mijn eitt sinn ha hennar madur var vte, og sagde: Siå, nema b
J)u giorer minn vilia, ha æda eg nu strax mier ad dreckia j brunnenum,
eda ad steijpa mier framm af storri hæd, og eg skylldi ha vel, ad ånde
Beljals sturlade hana, og eg bad til drottins, og sagde til hennar: bu for-
blindadaj syndunumm, huj ertu so sturlud, og wpphlaupssom. Huxa
hu vmm had ad ef hu drepur hig sialf, so werdur hun Gehon fylgekona
hans mans hijns, huor ed hig hatar, og hun mun beria og slå hijn born,
og mun so afmå hijna minning af jordunne, og hun sagde til mijn: Ho,
ho! Nu sie eg ad hyn elska er enn nu nockur til mijn, og hu hefur enn nu
sorg fyrer mier. Mier er had nog ad sinne, ad hu hlijfer bæde mijnu og
minna barna lijfe. Eg er enn nu godrar wonar, ad eg mune framm-
kuæmt gieta mijna gyrnd. Enn hun skiniade had ecke, ad eg talade hetta
guds vegna, enn ecke hennar vegna, hujad nær eim lætur skadsamlegr-
ar gyrndar freisting få jnngang hia sier, ha verdur hann hennar hræll,
lijka sem hun, og ho hann heyri nockud had sem gott er j hcirri somu
ffeystingu med huorri hann verdur yfer[b]ugadur, ha sem ådur færer
hann had sama heim til sinnar skamm[ar]gyrndar. Eg seige ydur mijn
born, ad had war wmm siottu stund ha hun gie[ck] wt frå mier, og eg
nu vil jeg med øllu dreckia mier i brunnenum / ellegar snara mier c
ofann fyrer har sem haatt er einhuors stadar utann so sie hu giorer minn
vilia. ba viza jeg ad Belials ånde hafde forhert hana / og jeg sagde til
hennar / bu forblindud manneskia / huornenn ertu galen? hugsa hu /
ef hu fyrerfer hier sialf, ha mun helvyte hyns mans bustadur / sem hig
hatar, glediast vid had / og vill giefa margan kinnhest hynum bornum
og afmå hyna minning af jordunne. ba sagde hun til myn: Æje / ha sie
jeg ad hu elskar mig nockud, og ber kuydu fyrer mier, had nægist mier
umm sinn / ad hu fordar mynu lyfe og minna barna. Jeg hefe enn nu
goda von / ad jeg mune få sadda myna girnd. Enn hon skilldi ecki ad
jeg talade suo uppa Guds vegna / enn ecke hennar / hvi hegar nockur
giefur rwm og sama stad skadsamlegre girnd og listingu hia sier / suo
verdur hann hennar hræll / lyka sem hun var heze / og hott hann heire
allareidu mikid gott i heirre freistingu sem hann er med yferstyginn / ha
gegner hann | J>ui epter sinne girnd og skadsomu oråde. Jeg seige ydur 53r
myn bom / ad had var umm siottu stund hun gieck burt fra mier / og
jeg fiell framm a myn knie og bad til drottins allann daginn og nottena