Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1991, Blaðsíða 307
231
234
237
240
243
225
228
231
234
237
240
291
[Jacob w]ar sorgbitinn minna wegna, og Jseir sogdu til mijn; Huad er b
bad sem [bu hefur] sagt oss, ad J>u wærer eim bræil? og [siå] wier erumm
nu ad bui k[omner ad b]u ert sonur eins mikils hattar mans j Canaans
landi, og binn falder sirger j] seck, ba willda eg og so hafa gråted, enn eg
hiellt mier sialfjum] å so ad eg giorde ecke wanwyrdu mijnum brædr-
um, og eg sag[de, bad veit] eg ecke, eg er eim bræli, ba toku beir råd
samann ad selia mig, so [eg] jrde ecke i beirra hondumm fundenn,
buiad beir ottudust Jacob, ad hann mu[ndi] hefnast a beim, buiad bad
war alromad, ad hann wæri mikell bæd[e fyrer] gude og monnumm, ba
sagde kaupmadurinn til beirra, frelsed mig [fra do]me Potiphars, og ba
beir heyrdu bad, willdu beir hafa mig, og s[ogdu mig hafa feingenn] 20iv
fyrer [penninga] og hann liet [mig lausan] enn su [memphiuska] kuinna
bå radlagde honumm ad [hann] skylldi kaupa mig, buiad eg heyri
(sagde hun), ad b[eir] sueinar wilia selia hann, og hann sende eim her-
bergis bien[ara] dl beirra Jsmaelita og gyrntest ad kaupa mig, og hann
gat eckert alycktad [vid] bå og gieck so burt, begar bienarenn hafdi sitt
230-31 og - ad2] -K 235 so - fundenn] -K 237 bæde - monnumm]
239-40 sogdu - lausan] og peir feingu mig lausan. 241-42 Jntiad- hann1]
242-43 eim - hienara] -K 243-44 Jsmaelita - burt] H-. 248 Sa - same] så
mig, bui hefur bu sagt oss / ad bu værer bræil, og siå / ad vier hofum nu c
sannspurt ad bu ert sonur eins hofdings manns i Canaans lande / og ad
binn fader hefur fært sig i seck og sirger big- ba vard jeg vyst ad gråta /
enn jeg leinde å mier | suo jeg yrde ecki mynum brædrum ad meine / 56r
og eg sagde / bar veit eg ecki neitt af ad seigia / jeg er eirn bræli. ba sam-
toku beir ad selia mig / suo jeg yrde ecki hia beim fundinn / bui beir vom
hrædder vid Jacob / ad hann munde hefna syn å beim / bui sa ord-
romur barst ut ad hann være mikill fyrer Gude og monnum. ba sagde
ka/pmadurinn til beirra: Giorid myg kuittann af dorne og urskurde
Potiphars. Sem beir heirdu bad / heimtu beir mig aptur og sogdu / Vier
hofum keipt hann fyrer silfur og peninga: ba gaf hann (Potiphar) mig
la/sann / enn hans kuinna eggiade hann å ad ka/pa mig / bui jeg heire
(sagdi hun) ad hann er beim falur og utbær. Og hann sende eirn her-
bergia suein til beirra / sem mig skilide ka/pa / enn kunne bo ecki til fulis
ad giora bad ut vid ba og gieck so burt / ba sueimenn hafde hugsad
umm fyrer sier / seiger hann frunne fra huad mikid gialld ad upphæd