Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1996, Side 12
2
Forord
“Når det gælder Jomfru Maries jærtegn i Mariu, saga, må man sige, at
der har været gjort alt for lidt for at bringe dem ind i deres litterære sam-
menhæng”, skrev Ole Widding i 1965 (Bekker-Nielsen, Olsen & Wid-
ding 1965 s. 169). Som fortrolig kender af genren var han selv nærmest
til at råde bod på det forsømte, og han anvendte en del af sit 15 år lange
otium på at gøre det. I december 1990 modtog Opusculas redaktion re-
sultatet af hans anstrengelser, et langt manuskript ledsaget af denne
kommentar: “Jeg sender det fra mig nu, for jeg kan ikke bringe det vi-
dere. Det er ikke epokegørende, men der er stof i det, og henvisninger-
ne til autoriteterne er særdeles vigtige, for de oplyser om oprindelse.
Andre må om at bringe det videre. [..] Det er første gang der sker ret-
færdighed mod D - Nordens største legendesamling (AM 634-35)”. I et
brev et par måneder senere fortsætter han: “[Optegnelserne] har taget
lang tid og ført mig viden om, endog været spændende, synes jeg. Der
kunne arbejdes mere med emnet; det står mig helt klart; men det biir
ikke af mig. Alderen mærkes og arbejdstempoet er meget langsomt”.
Det er denne sene frugt af et langt livs grundlærd og hengiven om-
gang med den norrøne litteratur som her præsenteres, i kun let bearbej-
det stand. Indholdsmæssige bearbejdelser skyldes udelukkende Ole
Widding selv, der troligt sendte korrektioner og tilføjelser lige til en
måned før sin død i 1992. For som det hedder i et brev fra december
1991: “Stoffet i denne opsats lever i mig, derfor er der stadig nye æn-
dringer”. Redaktionen har hverken villet eller turdet røre ved indholdet,
bortset fra få uomtvistelige lapsus, ej heller ved sproget med dets
isprængte svecismer, en følge af at Ole Widding var svensk gift og i lan-
ge perioder de senere år også bosat i Sverige.
Den redaktionelle indsats har mest bestået i verifikation af realia,
endvidere i et forsøg på at forenkle henvisningsapparatet, der var
præget af en lang og trinvis tilblivelse, samt i visse foranstaltninger
(bl.a. det engelske resumé) til fremme af overskueligheden.
Ideelt set kræver afhandlingen en initieret læser, der bl.a. er fortrolig
med den internationale legendeforskning og det makaroniske system af
legendetitler (hvorom ndf. s. 78). Det fulde udbytte får man utvivlsomt