Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1996, Page 79
69
eneste gengivelse af legenden, som har medtaget temaet med flabellum
s. 1072'9, dvs. viften af påfuglefjer, der går igen hos både Pez 1731 og
Dexter 1927 o.a. Det er nr. 15 i HM og ikke i TS, som Wilson ved en
lapsus har påstået (1946 s. 192). Poncelet 1902 nr. 492 osv.
167. Bread er trykt i Ms s. 993f. med varianter fra E. Legenden fin-
des i de klassiske nordfranske samlinger, SV nr. 44 og hele tre gange i
SG, først som nr. 28, helt anderledes som nr. 44, der står solo i Poncelet
1902 nr. 1532, og endelig i SG2 som nr. 104, Poncelet 1902 nr. 1320.
Det oplyser om, hvordan SG er blevet til ved tilføjelser til forskellig tid
fra forskellige kilder.
I D indledes historien omtrent som Poncelet 1902 nr. 1671 og nr.
1672, hvad der dog ikke binder D til netop den latinske tradition, for i
SpecH VII k. 99b findes en omtrent enslydende version, men heller
ikke den kan være grundlaget for D, som har plussteder i forhold til
SpecH, som ikke kan antages at stamme fra oversætteren. BM Add.
15.723, der bygger på SpecH ifølge Ward 1893 s. 623 nr. 2, kender jeg
ikke. Gripkey 1952 nr. I, 20 gengiver historien, som den i grove træk ly-
der i D, ligeledes Rouen R1 nr. 38, Paris Bibi. Nat. 17.491 nr. 58, men i
de italienske gengivelser er historien ikke lokaliseret. Det ældste belæg
for legenden er år 1133 hos Gautier de Cluny PL 173 sp. 1383f. (3);
Poncelet 1902 nr. 10.
168. Painter er trykt i Ms s. 1173f., idet E1 som nr. XXVII har en gan-
ske anden version, der er trykt s. 555-566, eller rettere som episode nr.
to s. 5589-56019. I E1 hører historien til de lange fabulerende fortællin-
ger delt op i tre episoder, hvorimod teksten i D kun omfatter en episode,
der er forkortet ligesom i SpecH Vil k. 104a = Poncelet 1902 nr. 1208.
Der er en karakteristisk forskel, der kan tjene som skelnemærke
imellem de to fortællinger. I den ene styrter det stillads, maleren står på,
sammen, og han redder sig ved at gribe i billedets klædebon (E s.
55732), i den anden er det billedet, der med begge hænder griber fat i
malerens arm (D s. 117421 og Gripkey 1952 nr. I, 7). Wilson (1946 s.
204 nr. 54) har gengivet historien efter BM Add. 18.344, hvor handlin-
gen ligesom i E er henlagt til Konstantinopel,[16] hvor ellers Flandern er
det almindelige. Poncelet 1902 nr. 345 osv. Tubach 1969 nr. 3573.
169. Brabantine Blasphemers er trykt i Ms s. 1188-1190, da teksten i
16 [I BM Add. 18.344 er historien henlagt til Auxerre og ikke til Konstantinopel. Jfr.
Wilson anf. st.]