Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1996, Page 236
224
villet ha det med, er lett å se. I omtalen av alle kongene har oversetteren
forsøkt å få med visse grunnopplysninger, og blant disse er kongenes
maktområder, hvor lenge kongene var ved makten og hvor de er begra-
vet. Det har ikke vært vanskelig for oversetteren å skaffe de manglende
opplysningene om Magnus i Bergen på denne tiden, selv om de ikke har
stått i hovedforelegget hans.
Også andre steder har oversetteren gjort tilføyelser. Det kan være re-
alopplysninger om kongenes regjeringstid, regnet ut på grunnlag av
opplysninger i teksten, eller det kan være forklarende tillegg, som f.
eks. på bl. 29r, der vi får vite at et sverd var en god gave i den tid da man
ellers brukte økser. Til slutt i Magnus berrføtts saga (bl. 33v) har
Magnus i stedet for skjold med gyllen løve fått et banner med gyllen
løve, og løven er her utstyrt med øks. Våpenmotivet løve med øks kom
først med Magnus Eiriksson (1280), og oversetteren kan vel her ha
blandet sammen de to Magnuser.
En liknende feil finner vi på bl. 34r. I Heimskringla står det at Sigurd
jorsalfar bygde “kastala mikinn” i Konghelle, men byggverket er ikke
nevnt ved navn.41 Oversetteren identifiserer det imidlertid med bagge
huss (Båhus), som først ble bygget av Håkon V (1308).
I følge oversettelsen skal Håkon den gode være gravlagt på Alreks-
stad (bl. 29v). Denne opplysningen stemmer ikke med Heimskringla,
som har “Vinir hans fluttu lfk hans norår å Sæheim å NordrhQråaland”
(kap 32). Andre fremstillinger, Fagrskinna, Flateyjarbok, Ågrip, Den
store sagaen om Olav den hellige og Den store sagaen om Olav Trygg-
vason, følger Heimskringla.
I tillegg til at oversetteren alltid tar med kongenes regjeringstid og
gravsted, viser han særlig interesse for visse innholdspunkter. Kort skal
nevnes landegrenser, endringer i kongenes maktområder, bygrunnleg-
ging, kirkebygging og lovgivning. Videre er lokalinteressen for Bergen
påfallende. Kongenes tilknytning til byen biir stadig trukket fram. Av
den korte sagaen om Olav kyrre, Bergens grunnlegger, er lange, sam-
menhengende avsnitt tatt med, og sagaen har dermed fått uforholds-
messig stor plass.
Det ser også ut til at forholdet til Danmark hører med blant de mo-
menter oversetteren prøver å få med. Herjinger i Danmark, nordmenne-
41 Finnur Jonsson (utg). Heimskringla. Noregs konunga SQgur af Snorri Sturluson
(HkrFJ). København 1893-1901, III, s. 289.