Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maí 2016, Blaðsíða 5

5Siglfirðingablaðið
ég sprottinn. Vinnusemina,
forvitnina, þetta næma auga fyrir því
skemmtilega og áráttuna að segja frá
fæ ég úr fjölskyldum mínum í báðar
ættir. Hjálmarssystkinin voru öll
hagyrt og sögðu skemmtilega frá og
ekki var Þórður á Símstöðinni, bróðir
pabba, síðri í þeim leik. Amma kenndi
mér að búa til vísur þegar við vorum
að kveðast á og það er allt sem ég hef
lært í bragfræði.
Ég var 16 ára þegar ég byrjaði að
vinna á Pylsugerðinni hjá Ella Magg,
Eldjárni Magnússyni. Elli var einn
af þessum mönnum sem alla þekkti
sama hvort þeir voru íslenskir eða
annarra þjóða.
Þarna voru fastagestir margir
litríkir karakterar, til dæmis Stebbi
lögga, Bragi Magg og Helgi Sveins
sem var gamall vinur Ella. Elli fullyrti
að Helgi færi aldrei að jarðarför og
ástæðan var sú, sagði Elli, að Helgi
þyrfti alltaf að vera aðalmaðurinn í
öllum partíum sem hann fór í. Þórunn
í Síon kom tvisvar í viku og fékk bein.
Þórunn var góð og guðhrædd kona
sem gaf allan sinn veraldlega auð til
Hvítasunnusafnaðarins. Hún bjó
í Síon, sem var kirkja safnaðarins,
lifði þar meinlætalífi og kom til
okkar og fékk bein, bæði af nýju og
hangikjöti, sem hún sauð og nagaði.
Elli kallaði eitt sinn á eftir henni:
Hvað borgarðu Snorra fyrir beinin?
Ég bið fyrir honum svaraði hún að
bragði. Líklega hefur það hrifið því
ég hef verið sérlega heppinn í mínu
lífi og er forríkur maður en við hjónin
eigum fimm börn og tólf barnabörn.
Kona mín er úr Vestmannaeyjum og
heitir Þyrí Ólafsdóttir.
Eitt af mínum föstu verkum á
Pylsugerðinni hvern morgun var
að búa til fiskfars og fiskhakk fyrir
Fiskbúðina hjá Jósa sem allir gamlir
Siglfirðingar þekkja. Júrí Gagarín fór
fyrstur manna í geimferð 1961 og það
var fyrsta frétt í morgunútvarpinu.
Litlu seinna koma þeir Jósi og
Helgi Halls, sem var að leysa af í
Fiskbúðinni, og spyrja mig hvort ég
hafi heyrt þessa frétt. Ég segi það og
bæti við að við séum búnir að senda
honum skeyti. Hvað meinarðu spurðu
þeir. Ég sagði þeim að Elli þekkti Júrí
og við hefðum sent honum skeyti.
Þeir voru hálfvantrúaðir á þetta svo ég
leyfði þeim að heyra hvernig skeytið
var, en það var mjög látlaust: „Til
hamingju með afrekið. Elli og Snorri.“
Þeir voru ekki alveg sannfærðir svo ég
bætti því við að þeir Elli hefðu verið
saman á smurbrauðsnámskeiði í
Kaupmannahöfn. Fóru þeir við svo
búið. Í hádeginu fer ég svo til Valda
Þórðar frænda míns sem var sendill
á pósthúsinu og hann útbýr fyrir
mig svarskeyti. Þeir félagar Jósi
og Helgi komu svo rétt áður en við
hættum á Pylsugerðinni með hráefnið
í fiskfarsið fyrir morgundaginn og
enn berst talið að Júrí Gagarín og
geimferðinni hans. Nú gat ég farið
með þá inn á kaffistofu og sýnt þeim
svarskeytið og þar stóð: „Þakka þér
fyrir skeytið Elli minn, en hver er
þessi Snorri“!
Þannig verður þjóðsaga til, síðan
hafa þær orðið fleiri, og flestar eru
þær tengdar Vestmannaeyjum því við
fluttum til Eyja fyrir fjörutíu og átta
árum og höfum búið hér síðan, utan
tímans sem við vorum uppi á landi
í Gosinu.
Fyrst eftir að við fluttum til
Eyja vann ég í fiski en fór fljótlega
að vinna við rafmagn, en ég lærði
rafvirkjun hjá SR á Sigló. Ég var hjá
Vinnslustöðinni fram að gosi en
meðan við vorum uppi á landi vann ég
mikið á Álafossi og Reykjalundi. Eftir
að við komum til baka tók ég fljótlega
við FIVE, Fiskimjölsverksmiðjunni í
Vestmannaeyjum og var þar lengi vel.
Eitt loðnuleysisárið hætti ég og var
fljótlega kominn á kaf í útflutning
á fiski. Átti ég og rak með öðrum
hið fræga fyrirtæki Gámavini sem
flutti út ferskan fisk í gámum og var
framkvæmdastjóri þess í mörg ár. Og
vel að merkja, nú er megnið af öllum
bolfiski flutt út ferskt, hann er að vísu
unninn hér heima, sem er náttúrulega
framþróun, og margir sögðu okkur
vonda kalla er við opnuðum þennan
markað. Á þessum tíma stóð ég í stríði
við ríkisstjórnina, frystihúsaeigendur,
verkalýðshreyfinguna og fleiri.
Guðmundur Jaki, sá mæti
maður, sagði eitt sinn um mig í
sjónvarpsfréttum: „Þessi maður þarna
í Vestmannaeyjum er náttúrulega
glæpamaður.“ Það er ekki erfitt
að vera glæpamaður þegar heilt
bæjarfélag stendur að baki manns.
Margir Eyjamenn halda að ég
sé innfæddur og telja mig því Snorri ungur á veiðum
Elli Magg