Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2022, Qupperneq 6

Siglfirðingablaðið6
Þeir höfðu búið til bollur úr skyrinu, velt þeim upp úr
rjómablönduðu hveiti og sett á pönnu. Ég var nokkra
stund að koma þeim í skilning um matreiðsluhættina, sem
endaði með því að ég hjólaði aftur í mjólkurbúðina keypti
skyr og rjóma fyrir mína peninga. Fékk síðan hjá þeim
skál og hrærði skyrið eins og mamma gerði, ásamt sykri og
mjólk sem þeir áttu nóg af.
Þeir fylgdust með mér á meðan, og voru frekar tregir til að
bragða á kræsingunum. En það breyttist fljótt. Eftir þetta
var ávallt skyr á borðum hjá þeim einu sinni til tvisvar í
viku, sem desert.
Mér var launað ríkulega fyrir tilvikið. Ég saknaði þessa
hóps sem dvaldi þarna í brakkanum. En hópurinn var
fluttur til vígstöðvanna og aðrir komu í staðinn. Þar á
meðal skapvondur yfirmaður sem harðbannaði komu
okkar þangað inn fyrir dyr og sleit á öll sambönd okkar við
herinn á svæðinu.
Skoða má mynd, sem nefndur braggi er á,
á síðunni hér á undan (hús nr.11).
Kajakasögur
Allir strákar sem voru unglingar á árunum 1940 – 1970
muna eftir og eða tóku þátt í því að smíða sér kajaka.
Nokkuð sem vel var stundað af krökkum á aldrinum
10­16 ára. Villimannahverfið í norðurbænum var engin
undantekning. Frekar en krakkar í suðurbænum nálægt
Leirunum.
Kajakarnir voru smíðaðir úr bárujárni. Byrjað var á því að
leita á haugum eftir hentugri plötu sem ekki voru of mörg
naglagöt á. Síðan var platan flött út með ýmsum aðferðum
hömrum sleggjum og fleiru tiltæku. Þá voru fundin á
haugunum eða hjá einhverju tréverkstæðanna um 40­50
cm. langir timburbútar oftast 1½ tomma x 6“ sem notað
var sem stefni og skutur. Plötuendarnir voru síðan beygðir
að spýtunum og negldir lauslega til að byrja með, hellt
bráðnu stálbiki á milli og neglt síðan að fullu. Bátslagið var
mótað nokkuð jöfnum höndum þar til allir voru ánægðir
en tveir til þrír hjálpuðust oftast að við smíðina. Ég var
engin undantekning um að hunsa boð og bönn foreldra,
nágranna og lögreglu.
Sum okkar voru synd önnur ekki en flestir gættu þess að
hafa tóman smurolíubrúsa með í för og að fara ekki of
fjarri landi svona allflestir að minnsta kosti. Oft hringdu
einhverjir fullorðnir á lögregluna þegar kajakarnir voru í
notkun og var siglt með stolti á nýjum og gömlum fleytum.
Hafðar voru úti varðsveitir sem oftar en ekki gátu komið
viðvörunum um lögregluárás til þeirra sem á sjó voru og
tími náðist stundum til að sökkva kajökunum á góðum
stöðum svo auðvelt væri að nálgast þá síðar, áður en löggan
kom.
Breskir hermenn
í varðstöðu á Lækjargötu.
Bragi Magg „bjargar“ kajaka.