Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2022, Side 7

Siglfirðingablaðið 7
Svo kom fyrir að einhverjir komust ekki að landi til að fela
kajaka sína og hlýddu niðurlútir kalli lögreglu um að koma
í land þar sem farkosturinn var eyðilagður. Og svo einn
og einn sem réri bara lengra út í von um að þeir þekktust
ekki og að félagar þeirra segðu ekki frá hver hann væri, það
gerði ég einu sinni og komst upp með það þar sem löggan
beið ekki né elti mig út með ströndinni.
Oft kom þó fyrir að löggan náði nokkrum kajökum og
var Bragi Magg oft duglegur við að koma krökkunum að
óvörum. Myndin hér til hliðar sýnir einmitt Braga Magg
vera að krækja í einn kajakanna sem sökkt hafði verið. Bragi
hafði séð þá aðgerð úr fjarlægð. Hann náði upp kajaknum
og tortímdi honum með aðstoð félaga síns.
Þegar ég var krakki 14­15 ára tókum við nokkrir krakkar
okkur til, Pétur, Hreinn, Hjalti, Einar, Gói ofl. og fórum
inn í stóran opinn og niðurníddan skúr sem gengið hafði
undir nafninu Lúðuskúr eða Lúuskúr. Inn var farið í
ákveðnum tilgangi.
Nafngiftina á húsinu þekki ég ekki en þarna hafði verið
einhver verbúð sem hafði verið yfirgefin í nokkur ár. Þangað
höfðum við krakkarnir í Villimannahverfinu oft leitað til
leikja sérstaklega þegar veður var slæmt. Síðar hýsti þessi
skúr eða hús Smurstöð BP (BP nú nefnt Olís) og enn síðar
var þarna Bifreiðaverkstæði Birgis Björnssonar.
Þarna var einnig pláss uppi undir risi en þar höfðu nokkur
gólfborð verið tekin burtu á svæði. Þetta voru 3/4” nótuð
gólfborð. Okkur kom saman um að svona efni væri
upplagt til að smíða bát úr. Við rifum upp gólfið á parti og
hófum smíði á bát á neðri hæðinni. Úr varð um 5 metra
langur flatbotna bátur um 70­80 sentímetra þar sem hann
var breiðastur en mjókkaði til beggja enda með stefni og
skut. Sama var í hvora áttina var róið þar sem hann var
nánast eins í báða enda. Þetta bárum við á milli okkar
með erfiðismunum yfir Flóðgarðinn norðan við húsið og
sjósettum.
Þetta var hörkufleyta fannst okkur, bátur sem bar okkur
4­5 án þess að yrði til vandræða, vel stöðugur þegar setið
var niðri og róið á báða kanta. Og það sem gladdi okkur
ekki síður var að hann lak ekki dropa. Við höfðum notað
tjöru við öll samskeyti. Á þessari fleytu lékum við okkur
í nokkra daga. Við rérum út með ströndinni og inn með
bryggjum. Bátinn geymdum við uppi á flotbryggju, eða
fleka, sem venjulega var notuð á milli síldarskipanna og
bryggju á sumrin við löndun báta hjá S.R.Paul bryggju.

Einn daginn höfðum við fjórir úr hópnum ákveðið að fara
yfir fjörðinn í Selvíkina við vitann. Við tókum með okkur
mesti um morguninn. Mikil tilhlökkun var á meðal okkar.
Ákveðið hafði verið að fara þvert yfir fjörðinn og róa síðan
með austurströndinni til norðurs og fara svo þar á eftir
inn á Selvíkina og þaðan upp að vitanum og svo upp að
Kálfsvatni.
Við fórum þó aldrei nær en að Pólstjörnubryggjunni að
þessu sinni. Þaðan sem við heyrðum mannamál úr fjarlægð
og mikinn hávaða frá höggum. Uppi á flotbryggjunni við
S.R.P. voru tveir lögregluþjónar með stórar axir og voru
komnir langleiðina með að höggva bátinn okkar í spón.
Við fylgdumst með úr fjarlægð og létum ekki á okkur bera.
Eftir að lögregluþjónarnir höfðu tortímt bátnum okkar
hentu þeir brakinu í sjóinn og yfirgáfu staðinn kófsveittir.
Annan lögregluþjóninn þekktum við, hann hét Friðrik
Sveinsson, hinn þekktum við ekki. Aldrei höfðum við
kjark til að leita upplýsinga um tilurð atviksins, vitandi
það að efnið í bátinn hafði verið tekið ófrjálsri hendi, „eða
af mjög gráu svæði.“
Villimannahverfið
Sveinn Björnsson (1932­) sjó­
maður er fæddur og uppalinn
í hverfinu sem markast af
Þormóðsgötu og Hvann eyrar­
braut og endar við Hvann­
eyrarána við Sundlaugina.
Villi mannanafnið festist við
krakkana sem þarna bjuggu;
flest frá fátækum heimilum.
Stór tjörn var norðan við
mjölhúsið og þangað byrjaði
bærinn að keyra ösku frá hús­
unum í stækkandi bæ.
Áður hafði allt verið látið gossa fram af svokallaðri skíta­
bryggju sem var rétt neðan við tanka BP við Öldubrjótinn.
Þetta þótti ekki til fyrirmyndar og var brugðið á það
ráð að fylla upp í tjörnina. Öskunni fylgdu flöskur frá
ÁTVR og lyfjaglös. Lyfjaglösin seldum við Schiöth og
brennivínsflöskurnar fóru í ÁTVR. Við stofnuðum
samvinnufélag um þetta. Stálum vítisóda frá Pólstjörnunni
og línubölum og skrúbbuðum og þvoðum glerin.
Steingrímur mundar boga sinn.
Sveinn Björnsson.