Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2022, Qupperneq 11

Siglfirðingablaðið 11
Kajakasmíðin
Smíði kajaka var sérstakur kapituli út af fyrir sig. Ég hef
skýrt frá því nánar í Siglfirðingi fyrir nokkrum árum og
lýsi því ekki nánar hér.
Fiðringurinn - það mátti reyna!
Á 12 ára aldri var fyrrnefndur fiðringur orðinn meira áber­
andi, en skilaði sér m.a. í athafnaseminni. Í barnaskólanum
kenndi Jóhannes handavinnu. Við Ævar ákváðum að
byggja einingahús. Kofa byggðan úr 4 flekum með
skúrþaki sem hægt væri að krækja fast ofaná. Þetta var flott
hús. Því var stillt upp í skólanum við handavinnusýningu
nemenda við útskrift okkar í 12 ára bekknum. Við fengum
10 í einkunn báðir tveir. Hitt vissu fæstir að við ætluðum
alltaf að nota kofann til þess að dufla til okkar stelpur í von
um að geta gert hitt. Kofinn, eða húsið öllu heldur, var
settur upp í Villimannahverfinu á túninu sunnan Túngötu
43. Engar komu þó stelpurnar. Síðar fórum við með húsið
ofar í fjallshlíðina, en það fauk svo út í veður og vind.
Reykingar og íkveikjur
Auðvitað fórum við allir að fikta við reykingar. Skárra væri
það nú, elíta Villimanna og stolt að okkur fannst. Mér
tókst illa til með að venja mig við reykingar og fékk því
oftast það hlutverk að standa á verði, þegar við vorum að
laumast til að reykja inni í einhverjum skúrum.
Eitt sinn höfðum við Gylfi náð að safna saman nokkrum
sígarettustubbum af götunni og hugðumst reykja. Við
skriðum þá inn í «boddý» sem kallað var, nú geymt á
túninu sunnan og ofan við enda Eyrargötu í eigu Páls
Gíslasonar saltfiskverkanda. Þessi boddý voru smá hús,
með trébekkjum,sem sett voru á vörubílspalla til þess að
keyra síldarvinnufólk og aðra heim í hádegismat. Boddýið
var svo tekið af bílnum utan háannatíma. Það hafði
verið neglt fyrir glugga og dyr læstar, en einhvern veginn
komumst við Gylfi inn. Boddýið var úr timbri með segldúk
yfir. Okkur Gylfa reyndist erfitt að kveikja í stubbunum.
Guttarnir: F.v Addi villó, bróðir Jóa villó og Tóta Sveins,
Jóhann Ágúst ofar, Lýður Ægis neðar, Ævar Friðriksson og
Friðbjörn Björnsson.
Ekki ljóst hvaða stelpur eru þarna hægra megin, en sú sem
stendur nær gæti verið Elsa Guðbrands, eða Didda (Sigrún)
Friðriks Þessi tvö indiánatjöld, eða skúrar öllu heldur, voru
reist úr hjallarám, sem við að sjálfsögðu stálum af hjöllunum
norðan við mjölhúsið.
Þetta voru 2ja hæða tjöld, klædd með uppsláttartimbri og
strigaklædd.Tjöldin voru á lóðinni bakvið hús Ægis og Þóru
Ingimundar á Túngötu 36, foreldra Gylfa, Lýðs og þeirra
bræðra. Það var rifið eftir bruna.
Í bakgrunninum vinstra megin má greina tvö steinhús,
Túngötu 38 og nyrsta húsið á Túngötunni austan megin.
Á milli þessara tveggja húsa var trésmiðja en er nú súkkulaði­
kaffihús Fríðu, Túngata 40a.
Skúrinn til vinstri var amk að hluta geymsla Ægis og fjölsk.
Þar geymdi hann forláta mótorhjól sem hann var að gera
upp. Skúrinn bakvið tjöldin var um tíma notaður sem
hænsnahús.
Jarðvegurinn í þessum bakgörðum var oft blautur og mýrar­
legur, enda gekk sjór oft á tíðum yfir flóðgarðinn og inn á
þetta svæði þar sem nú er m.a. bifreiðaverkstæði.
Ævar Friðriks, Jóhann Sigurðsson, Humbi og Palli Birgis.
Við Jóhann höfum ekki enn látið af læknisleikjum, segir
Gylfi Ægis um þessa mynd sem birtist í „Sjúddírarírei“.
?