Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1947, Qupperneq 53

Gamall skipstjóri
segir fró
eftir Alb ert E n gstr ö m
AÐ LAFONTAINE LÁTNUM lét gamla ráðskonan hans svo um mælt,
að hann hefði verið svo mikill aulabárður, að guð hlyti að virða honum
það til vorkunnar og mundi þess vegna ekki útskúfa honum, þrátt fyrir alla hans
mörgu galla og bresti. En ráðskonur búa yfir ríkri hneigð til að dæma húsbændur
sína af lítilli sanngimi, og þó einkum, ef þær eru í rauninni húsbændur þeirra.
Og ein þeirra var ráðskona Stakes skipstjóra. Henni þótti mjög vænt um
húsbónda sinn, en kallaði hann kórbjálfa, þegar hann heyrði ekki til. Maður,
sem hafði hagað sér eins og hann, var að hennar dómi ósjálfbjarga ræfill og hún
áleit, að guð hefði á síðustu stundu útvalið hana sem bjargvætt skipstjórans. Og
víst var um það, að hún bar staka umhyggju fyrir allri hans velferð.
Stake skipstjóri var bókhaldari hjá járnnámufyrirtæki nokkm í Eyrarbryggjuléni
og var skammt þaðan að landamæmm Vermalands. Á sínum yngri ámm stund-
aði hann sjóinn og var um skeið skipstjóri á briggskipinu „Svalan“ frá Gauta-
borg. Þá skeði það, að árekstur varð með „Svölunni“ og öðm stærra skipi í nánd
við Góðravonahöfði: Það var um nótt í ofviðri miklu og var svo myrkt, að maður
sá ekki hársbreidd frá sér. Myrkrið var bóksaflega efniskennt og áþreifanlegt.
Skipstjóranum tókst einum að stökkva um borð í hitt skipið; vera má, að hann
hafi náð taki á einhverjum köðlum, en hvað um það, honum var bjargað og
nokkmm dögum síðar skutlað á land í hafnarborg eina við Miðjarðarhafið. Þaðan
sendi hann svohljóðandi símskeyti til útgerðarmannanna, húsbænda sinna: „Svalan
fórst árekstri Góðravonarhöfða einn komst af sendið farareyri Stake“.
Er Stake hafði unað nokkrar vikur í Barcelona og Lissabon við drykkju og
51