Íslenzk fyndni - 01.06.1939, Síða 13

11
er hlaðin, en alveg er óvíst, að hún kveiki. Og þótt
skotið hlypi af, þá er ekkert að vita, hvort það hlypi
aftiu' úr henni eða fram úr. Það gæti alveg eins
hlaupið framan í mig“.
22.
ji\SMUNDUR hét sonur hjónanna á Bakka. Hann
var lítill vitsmunamaður, en grobbinn og upp með
sér.
Svo lítill námsmaður var hann, að hann gat ekki
lært kverið, en þá var Helgakverið kennt.
Foreldrar hans, sem voru vel metin og efnuð,
sömdu því við prestinn um það, að hann skyldi að-
eins læra fræðin og fermast upp á það.
Þegar prestur fer að spyrja börnin um veturinn,
var hann alveg búinn að gleyma þessu og tekur Ás-
mund upp aftarlega í kverinu. Þar veit hann náttúr-
lega ekkert.
Eftir nokkra yfirheyrslu hristir prestur höfuðið
og segir:
„Nei, með þessari þekkingu verður aldrei hægt að
íerma þig, Ásmundur“.
Ásmundur lætur sér ekki bilt við verða, rís bros-
andi úr sæti sínu og segir:
„Heldurðu að þú vildir ekki fara fram í fræðm,
lagsmaður".
23.
TVENN HJÓN bjuggu í sama húsi hér í Reykja-
vík. Öxmur voru efnuð, en barnlaus. Hin voru fátæk
og áttu fjölda barna,