Íslenzk fyndni - 01.06.1940, Blaðsíða 59

57
110.
T>ó MERKILEGT SÉ, þá urðu íslendingar á und-
an Þjóðverjum að taka upp heilsanina „Heill“.
Það voru íþróttamenn sem byrjuðu á þessu, fyrir
eggjan Guðmundar Björnssonar, landlæknis. Þó lagð-
ist þetta niður aftur.
Einu sinni var Helgi Hjörvar á gangi á götu og
mætir Haraldi Jóhannessen.
„Heill“, segir Hjörvar og kinkar kolli til Haralds.
Haraldur lítur fyrirlitlega á hann og segir:
„Hálfur“.
111.
Guðmundur dúllari var einn af hinum síð-
ustu förumönnum hér á landi. Þó var hann ekki allt-
af á flakki. Stundum var hann í kaupavinnu á sumr-
in. Hann var í nokkur ár kaupamaður hjá Jóni
blinda á Mýlaugsstöðum í Reykjadal.
Jón var orðlagður hestamaður, þótt blindur væri,
og átti ávallt góða hesta.
Eitt sinn fer Guðmundur gangandi, því hann kom
sjaldan á hestbak, að næsta bæ við Mýlaugsstaði.
Húsbóndinn fer að segja honum frá reiðhesti mós-
óttum, sem hann eigi, og lætur mikið af vilja hans
og flýti.
Guðmundur segist hyggja, að ekki sé sá mósótti
mikill hestur hjá gæðingum húsbónda síns.
Bóndi segir Guðmundi þá, að honum sé bezt að
koma á bak Mósa, fyrst hann efist um gæði hans.