Hekla - 01.01.1940, Blaðsíða 3

Sagan af kóngsdótturinni daufu.
Einu sinni voru kóngur og drottning í ríki
sínu- Þau áttu eina dóttur. Hún var áHfaf svo
sorgbitin, og haldid var ad þad væri af völdum
dreka eins, er byggi í fjallinu á balc vid höllina.
Kóngur lætur þad bod út ganga um allt ríkiö,
ad sá madur, sem gæti komiö dóttur sinni til ad
hlæja, skyldi fá allt ríkid og dóttur sína. En
setti þad skilyrdi, ad madurinn yrdi ad drepa
drekann. Nú drifu aö margir menn af öllum stétt-
um, en allt vard árangurslaust, mennirnir fundu
ekki bústad drekans og gátu ekki komiö lcóngsdóttur
til ad hlæja. Loks kom þangaö kóngssonur einn,
fríöur og föngulegur. Ivóngur spurdi hann ad heiti
en hann kvadst Siguröur heita og vera konungsson
af Líflandi. Hann fór nú ad leita ad bústad drek-
ans og fann hann ad lokum, en svo stóö á, ad drek-
inn var ekki heima, og hafdi gleymt ad gera bú-
staöinn ósynilegano Siguröur fór inn £ ht'.sid og
sá hvar hekk sverö eitt mikid. En allt í einu kom
drekinn, og kongsson haföi rétt tíma til jpess ad
skjótast med sverdid bak vid huröina, og þegar
drekinn kom, rak kongsson hann í gegn med sveröinu
Sídan fer hann heim £ kóngshöll og er þar vel
fagnad. Var nú haldin mikil veizla, og stód hún
yfir £ 5 daga samfleytt, og var kóngsdóttir alltaf
glöd og ínagj. Steinbergsson.
Misheppnud veidiför.
Einu sinni, þegar eg ætladi ad róa á djúpmidin,
fékk eg mér kafbát, þv£ eg hélt ad þá yrdi hæg-
ara ad ná £ fiskinn. Þegar eg var á leiö nidur £
hyldypiö, staldc eg höfdinu út um gluggann og and-
adi ad mer hinu heilnæma lofti, sem var nidri £
s,jónum. Allt £ einu sá eg birtu mikla, sem eg
helt ad væri snjóbirta. Eg setti þv£ £ snatri upp
snjóbirtugleraugu, sem reyndar voru engin gler £,
en svoleiöis smámuni lét eg ekki á mig fá. Hegar
eg kom nær, sá eg ad þetta var skrautleg höll. Elg
þóttist viss um ad ædstu valdsmenn þar £ landi