Tímarit rafvirkja - 01.12.1953, Side 5

TIMARIT RAFVIRKJA
Utgefendur: Félag íslenz\ra rafvirlýa og Félag löggiltra rafvir\jameistara Reykjaví\.
1. —2. TÖLUBLAÐ
DESEMBER 1953
7. ÁRGANGUR
„Þóíí desember sé dimmur,
þá dýrðlega á hann jól.“
]ú, sannarlega eru jólin dýrðleg hátíð, og sú
hirta sem ]teim fylgir, heggur jafnan stórt skarð. í
hið íslenzka skammdegismyrkur. Areiðanlega mundi
mönnum finnast myrkasti tími ársins lengur að líða,
ef ekki væru jólin, með umstangi sínu og önnum,
birtu sinni og hátíðarbrag.
Nú munu margir segja, að inntak jólanna sé
annað og æðra en jólagjafir, hlýja heimilanna og
Ijósadýrð.
Ekki vil ég hafa á móti því, og munu margir
verða til þess að halda á lofti þeirri hlið málsins.
Því hefir jafnvel verið haldið fram, bæði í ræðu
og riti, að allur almenningur bóksaflega gleymi
hinu kristilega inntaki jólanna, vegna hins verald-
lega umstangs. En reynum nú að hugsa okkur jólin
án Ijósa, án ils, án alls sem sumir fræðimenn telja
að skyggi á hin sannkristilegu jól. Eg er hræddur
um að myndin verði nokkuð dapurleg. Þess vegna
er það líka, að allir vilja nokkuð á sig leggja, til
þess, að dýrð jólanna verði sem mest, og það sem
ræður gerðum mannanna er ekki eigingirni eða
hugsunin um eigin hag. Nei, driffjöður athafnanna
mun fyrst og fremst vera umhyggja fyrir öðrum.
Um jólaleytið verður mönnum hugsað til vina og
vandamanna frekar en ella, og félagsandi mun
sjaldan vera ríkari með mönnum en einmitt um
jólahátíðina.
Rafljós eru nú orðin svo sjálfsagður hlutur í
daglegu lífi okkar allra, að við, að jafnaði, gefum
þeim sáralítinn gaum. Þá fyrst er við þrýstum á
rofann og ekki kemur Ijós, fara menn að hugsa
um hvað valdið geti. En af því að þekking manna
er yfirleitt mjög takmörkuð á öllu því er að raf-
magni lýtur, þrátt fyrir almenna notkun þess; verð-
ur öllum það fyrst fyrir að fela rafvirkja að kippa
hlutunum í lag. Auk þess er að jafnaði lögð mikil
áherzla á að Ijúka ýmsum raflýsingar störfum ein-
mitt fyrir jól.
Þetta kannast allir rafvirkjar við, og desember
er því oft mesti annatími ársins. Sumum kann
jafnvel að þykja nóg um allt kvabbið og snúning-
ana og vilja helzt hliðra sér hjá því að hlawpa bæ-
inn á enda til að sinna smávægilegum viðgerðum.
En hinu má svo ekki gleyma, að bilaður rofi eða
tengill, getur verið til hinna mestu óþæginda, og
væri því rafvirkjastéttin að bregðast hlutverki sínu,
ef hún ekki vill sinna jafnt hinu smærra, sem hinu
stærra. Margir eru að vísu oft nokkuð seint á ferð
með það, sem þeir vilja fá gert fyrir jól, en raf-
virkjar munu samt yfirleitt setja metnað sinn í það,
að gera Ijósadýrð jólanna sem mesta.
R. S.
TÍMARIT RAFVIRKJA 5