Borgfirðingabók - 01.12.2009, Side 38

8 Borgfirðingabók 2009
Langt var liðið á vertíðina og leitað að síld mjög víða. Kristján
Pétursson, ljúfur maður, sem verið hafði stýrimaður og nótabassi á
Eldborg frá því hún kom til landsins, var orðinn skipstjóri á nýju skipi,
sem byggt hafði verið á Akureyri og hlaut nafnið Hafborg. Sýrimað-
ur og nótabassi var orðinn Gunnar, sonur Ólafs skipstjóra, ágætasti
maður. Nú, við vorum austur við Langanes og vorum búnir að kasta
nokkrum sinnum á dökka flekki, en þegar búið var að þurrka upp
var ekkert í nótinni nema nokkrar pöddur. Þá fór þannig að Ólafur,
sem var í efri brú á Eldborginni, hrópaði: ,,Þið eruð handónýtir sveita-
menn, best fyrir ykkur að taka pokana ykkar og fara í land.“ Þá kallaði
Gunnar á móti honum: ,,Komdu þá sjálfur og sýndu að þú getir veitt
þessar peðrur.“ Þetta samþykkti Ólafur og kom í bakborðsbátinn, en
Kristinn sem þar hafði verið fór um borð í skipið. Skipstjóri tók við
stjórninni og gerði það skörulega. Það var svartur flekkur þarna á
sjónum. Hann gaf skipanir af skörungsskap, sem honum var lagið, og
lét hagræða bátunum fyrir torfunni þar til hann gaf skipunina ,,Lago“,
og það var stímað á fullri ferð kringum dökka blettinn, snurpað í
krafti og þurrkað upp. En þá kom í ljós að það var sem svaraði slatta
neðan í körfu í nótinni. Þá snarsneri skipstjóri við blaðinu, lék á als
oddi og gerði að gamni sínu og var virkilega skemmtilegur.
Laxfoss strandar-lengdur-fánum prýddur
Í janúar 1944 strandaði Laxfoss við Örfirisey. Mannbjörg varð. Var
skipið að koma úr aukaferð frá Borgarnesi með ungt fólk, sem var að
fara í skóla, og þingmenn og stjórnarmenn Síldarverksmiðja ríkisins
að koma úr jólafríi, nær 80 manns. Laxfoss var náð af strandstað
og síðan endurbyggður, lengdur um tvo metra. Hann kom aftur til
ferða í júlímánuði 1945; sigldi þá fánum prýddur í Borgarnes. Haldin
var feikna veisla, þar sem allir í Borgarnesi og nærsveitum komu og
gerðu sér glaðan dag. Voru veitingar ekki skornar við nögl. Margir
urðu drukknir sem annars áttu ekki vanda til að verða ofurölvi. Þetta
eina og hálfa ár sem skipið var frá voru í ferðum m. a. Suðri, lítill
vélbátur, og línuveiðarinn Sigríður, sem var gufuskip eitthvað rúm
eitt hundrað tonn.
16. júní 1944 fórum við faðir minn með lv. Sigríði til Reykjavíkur.
Gistum við hjá Þórhalli föðurbróður mínum og hans indælu konu,
Guðrúnu Guðlaugsdóttur. Að morgni 17. júní fórum við með rútubíl