Borgfirðingabók - 01.12.2009, Blaðsíða 127

127Borgfirðingabók 2009
öðrum Hvítám, en Hvítár eru fleiri til í landinu eins og kunnugt er. Á
heimleið að haustinu varð þetta svo að endurtaka sig. Þá varð að reka
féð í allar árnar aftur hvernig sem þær voru eins og gefur að skilja, og
var oft allslarksamt.
Tilraunir voru gerðar með að reka geldfé í Hvítá þar sem hún
var sameinuð, en gafst afar illa og var hætt við það fljótlega aftur.
Frægust er sagan um reksturinn á Bíldshömrum hjá Þingnesi þegar
stórbændurnir frá Bæ og Þingnesi hugðust reka sauði sína í Hvítá.
Allir vissu að sund var landa á milli, en þeir treystu sínum þrautreyndu
forustusauðum. Bæjar-Svartur sem var frægur skörungur hafði þar vit
fyrir mönnum og skepnum og stökk úr hópnum þegar hann sá hvað
til stóð og fór einn og fór mikinn sína gömlu leið á sínar venjulegu
stöðvar á Arnarvatnsheiði og var óhöndlandi. En Þingness-Gráflekkur,
hinn góðláti spekingur, er sagt að hafi lagst þrettán sinnum til sunds,
en jafnan slitnaði lestin og hann ferjaður til baka, en loks þraut hann
þrekið og var bjargað úr ánni, og var þá enn eftir af rekstrinum.
Brúin á Barnafossi 1891
Þessar samgöngur voru mönnum áhyggjuefni og hinir færustu og
framsýnustu bændur í Borgarfirði komu því til leiðar að brú var byggð
á Barnafossi vorið 1891. Er það sperrubrú úr timbri eins og gefur að
Brú yfir Hvítá hjá Barnafossi, byggð 1891. Árið 1991 var haldin hátíð til að
minnast aldarafmælis brúar á þessum stað. Mynd úr safni Jóns J. Víðis.