Borgfirðingabók - 01.12.2009, Side 152

152 Borgfirðingabók 2009
á milli skólanna. Eftir
fyrstu skrefin gengu
skólarnir síðan hver sinn
veg og mun ég nú segja
frá hvernig þetta starf
hefur þróast í Varma-
landsskóla.
Það eru einungis eldri
nemendurnir sem fá verk-
efni úti í skólahverfinu.
Yngstu bekkirnir sex
vinna að ýmsum verkum
í skólanum. Lögð er
áhersla á að vinna utan
skólastofunnar og tengja
vinnuna umhverfinu. Sum vorin er kröftunum beint að skólalóðinni.
Þá er tekið til hendinni við að planta eða laga skógarstíg eða vinna við
útsýnispall, sem enn er reyndar bara draumur. Vonandi tekst að koma
honum á laggirnar uppi á Hverahnjúk, en þaðan er mjög víðsýnt. Það
er orðinn fastur liður að fara einn dag upp að Hreðavatni að veiða.
Þar með er búið að kynna þessa nálægu náttúruperlu fyrir krökkun-
um. Sum vorin er lögð áhersla á fjöllin í nágrenninu. Þau eru af ýms-
um stærðum og gerðum og auðvelt að velja leið sem reynir hæfilega
á göngugarpana. Tilgangur með svona fjallgöngum er margþættur.
Nauðsynlegt er fyrir krakkana að reyna á kjark og þor og læra að bíta
á jaxlinn þó svo að sótt sé á brattann. Einnig er athygli þeirra beint
að umhverfinu. Í tengslum við það eru unnin ýmis verkefni. Stundum
hefur líkan af héraðinu legið fyrir í lok vikunnar með jöklum sínum
og veiðivötnum. Jafnvel hefur réttardagurinn orðið ljóslifandi í
fagurskapaðri hraunrétt með fulla dilka fjár.
Hér eru aðeins örfá dæmi um hvernig þessir vordagar eru nýttir.
Viðfangsefnin mótast af áhugasviði og hæfileikum nemenda og
kennara. Meginmarkmiðið er að efla tengslin við umhverfið og
kenna nemendum að njóta þess og virða það. Ég minnist orða einnar
stelpunnar daginn eftir hringferð um héraðið þegar hún sagði: „Veistu
það? Ég sé Skessuhorn út um herbergisgluggann minn“. Ferðin hafði
dugað til þess að hún veitti þessu ægifagra umhverfi, sem hún var
alin upp í, verðskuldaða athygli.

Hera Jóhannsdóttir á Hraunsnefi rennir fyrir
silung í Hreðavatni.