Rökkur - 01.03.1922, Page 4

4
öflgar þínar, barSar sjó,
dali þína, ljósar lendur,
lítil býli í sveitaró,
vera glaSur þar méS glöSum,
gleyma sorg og dreyma á ný :
Ólaf kong á StiklastöSum,
er starSi 'ann eigin hug sinn í,
Noregur ! Þfer Ó3kir ailar
æskumannsíns rættu^t þar,
Enn þá §amt, er s£iy. tiailar
iumarkvölcþn, alt §em Tar
gitt $mn kæra§t> eaa nng laéar,
ait þaS vilctí eg íifa á aýi
og minn hugnr Hencþ§t Hraóac
Jurfir ltvem þinn 4alinn l
Aftnr Þrændnr Þræn4alaga
þrekna eg við kirkju sá,
þar sem saela sumardaga
sá eg Noregs helgust vé,
þar sem allir fslendinginn
eins og bróSur litu á,
því í sálu mína eg syng inn
sérhvert atvik, JifaS þá.
Noregur ! Eg numdi staSar
nálægt þinni hjartarót,
þar sem sól í birtu baSar