Rökkur - 01.09.1922, Blaðsíða 72

1S2
götu þeirra, sem vilja vera heima, en eiga þar erf-
itt. — I
Eg man eftir því fyrir nokkrum árum, er eg var á
ferð í Svíþjóð, að eg var staddur á járnbrautarstöð.
í biðsalnum varð mér litið á auglýsingu, sem náði
svo að segja frá lofti til gólfs. Það var mynd af
stóru eimskipi, hafskipi, Vesturheimsfari. Og þar
var letrað stórum stöfum: í
“Farið ekki til Ameríku. En ef og þó þér hafið
ákveðið að fara, finnið oss að máli áður, og vér vilj-
um greiða götu yðar, gera vort ítrasta til þess að út-
vega yður vinnu, húsabyggingarlán eða búskapar-
lán, eftir því sem á stendur. Hlutverk félags vors
er að stuðla að því, að þér verðið kyr heima, hjálpa
yður til þess að verða kyr og hamingjusamur
heima.” —
Svíar gera þetta ekki vegna þess, að þeir hati
Ameríku. Langt í frá. En Svíþjóð þarfnast starfs-
krafta sinna eigin sona og dætra. Og svo er um Is-
land. Því verður hver sá maður, er stuðlar að inn-
flutningi Islendinga í önnur lönd, að svara þessari
spurningu: Ann eg meira mínu eigin landi eða hinu
landinu? Unni hann Islandi meira en Kanada, get-
ur hann eigi varið gerðir sínar, ef hann hvetur ís-
lenska bændur til þess að setjast að í Kanada.
Vinni hann að eins fyrir Kanada, ætti hann að
kasta Islendingshamnum. Þegar um svoni mái er
að ræða, er annaðhvort að hrökkva eða stökkva.
Þeir íslendingar, scm eru góðir Jcanadiskir borg-