Rökkur - 01.09.1922, Blaðsíða 59

169
Hann skildi ekkert annað en það, sem fram fór um-
hverfis hann. Hann vann næstum óafvitandi. Og
loks fanst honum himininn, hafið, kletturinn hans,
vitaturninn, glitrandi fjörusandurinn, útþanin seglin,
mávarnir, flóð og fjara — ein stórkostleg heild. Ein
stórkostleg, leyndardómsfull sál. Og honum fanst
hann vera að sökkva inn í þessa leyndardómslegu
mynd og hann fann nærveru sálar þessarar myndar,
sem lifði, vaggaðist, var í kringum hann. Hann
sökk inn í hana, gleymdi sjálfum sér, og í þessu lífi,
er hann iifði, þessari hálf-vöku, þessum hálf-svefni
tilveru hans, uppgötvaði hann hvíld, svo mikla
hvíld, að hún var næstum hálfur dauði.
III.
En svo vaknaði hann á ný. Dag einn, þegar hann
fór niður að vör til þess að sækja mat sinn, leit hann
þar pakka, sem hann átti ekki von á. Og á pakkann
var skrifað: Herra Skavinski, vitavörður í Aspin-
wall. Hann tók eftir því strax, að Bandaríkjafrí-
merki var á pakkanum. Og gamli maðurinn gerð-
ist forvitinn og opnaði hann. Hann leit bækur.
Hann tók eina í hönd sér. Leit á hana og lagði frá
sér aftur. Hendur hans skulfu skyndilega. Hann
studdi hönd á enni og reyndi að safna hugsunum
sínum. Dreymdi hann? Bókin var pólsk. Hvern-
ig stóð á þessu? Hver gat hafa sent honum þessar
bækur. Honum datt í hug þá í svip, að hann hafði
lesið í New York blaðinu, að stofnað hefði verið