Rökkur - 01.09.1926, Blaðsíða 6

4
Hún leit ekki út fyrir að vera nema
sexlán, seytján ára, grannvaxin, bros-
mild. Útlit hennar var unglingslegt,
en djúp alvara skein úr augum henn-
ar. Hún var í fátæklegum, en þó
snyrtilegum, gráleitum kjól. Hárið var
dökt og liðaðist niður um herðarnar.
Hún beygði sig niður, og á milli þess
sem hún talaði við hermanninn, var
hún að þagga niður í varðhundinum,
sem án afláts urraði að gestinum.
Hermaðurinn hafði stigið nokkur
skref aftur á bak. Hann stóð þarna
svo feimnislega. Og þó var auðséð,
að hann var ekki feiminn að jafnaði.
Hár, liðlegur, — dirfska og þróttur
skein út úr hinu íagra andliti ungl-
ingsins.
»Ef ég að eins gæti komið aftur
seinna«, sagði hann. »En það get ég
ekki. Eg verð að ná lestinni, sem fer
í kvöld. Annars — ég á að segja yður
það. Úað eruð þér, sem —«.
Það var ekki meira en svo, að hún
heyrði orðaskil fyrir látunum í veðr-