Rökkur - 01.09.1926, Page 9

7
reyna að komast fyrir um hvernig
Paul Iiði«.
»Þér eruð Emilie«, sagði Jean Vau-
tier í lágum rómi. »Paul mintist oft á
j'ður, en alt af eins og þér væruð
barn«.
»Já, ég er Emilie«, sagði hún og
strauk hárið frá augunum.
Hann þagði stundarkorn. Svo benti
hann á pakkann.
»Petta er til hennar systur yðár.
Hann bað mig, að koma þessu til
skila. Og ég átti að færa henni hinstu
kveðju hans. Hann féll við hlið mína.
Það var að eins eilt andartak, og hann
var dáinn. Hann fékk ekki sagt nema
eitt orð, orðið Louise. Paul var bezti
vinur minn í alla þessa mánuði. Þess
vegna bað hann mig að reka þetta
erindi og nú hefi jeg gert það. Það
var svo sárt, að þurfa að segja þessi
tíðindi«.
Hann þagnaði um stund. Horfði í
gaupnir sér. Svo bætti hann við, lágt
og hægt: