Rökkur - 01.09.1926, Blaðsíða 59

57
»Peir segja, að við Gyðingarnir séum
harðdrægir. Well, Goodman, kannske
erum við það — á stundum. En eitt er
víst uni mig: Sjái ég mann berjast,
brjótast áfram, reyna og reyna aftur,
hvernig sem á móli blæs, þá vil ég taka
í hönd hans og segja: Þig kann gamli
Sam að meta. t*ú hefir komið annað
veifið Goodman, eins og áður, en ferð-
unum hefir fækkað og kaupin minkað.
Ég hefi ekkert um þig spurt, en lesið
alt í andliti þínu, hreyfingum og hljóm
máls þins, þá sjaídan þú kemur nú.
Og nú er ég hingað kominn til þess að
segja þér, að þú ert altaf velkominn í
búðarholuna, og að ekki verður að þér
gengið, fyr en þú færð vinnu. — Annað-
hvort treysti ég — eða ekki. Ég veit
að þú gugnar ekki. Um það er ég
fullviss«.
Sam stóð upp snögglega og lyfti upp
höndunum eins og prestur, sem blessar
söfnuð sinn.
Og þau þökkuðu honum heldur ekki,
þvi ekkert gat verið Sam fjarri skapi.