Rökkur - 01.09.1927, Blaðsíða 5

Hökkur.
51
Soffía Kvaran er gædd óvenjulegum leiklistar-
hæfileikum. Þar sem henni hefir best tekist getur
engum dulist, að hún er afburða leikkona, sem
mundi sóma sér prýðilega á leiksviði einhvers gamla
menningarlandsins. Kannske lætur henni best að
leika tignarlegar, skapmiklar konur, eins og t. d. frú
Margréti á Sólhaugum. í slíkum hlutverkum hefir
hún náð svo hátt í listinni, að viðburður má teljast
í leiklistarlífi bæjarins.
Hæfileikar þessarar leikkonu eru þó ekki eingöngu
á þessu sviði. Öðru nær. Leikur hennar í Kambans-
leikritunum í sumar var prýðilegur, einnig í Sendi-
herranum, þar sem hún leikur blíðlynda konu. En
hæfileikarnir einir leiða ekki af sér, að menn nái
langt í listinni. Það hefir þessari leikkonu verið
ljóst. Því hún hefir bersýnilega lagt mikla rækt við
að þroska hæfileika sína, en undir því er hvað mest
komið, hvort sem hæfileikamir eru litlir eða miklir,
að ástunda að komast lengra, heflast, ná meiri fegr-
un. Af því frú Kvaran hefir verið þetta ljóst hefir
henni alt af verið að fara fram. Sérstaka eftirtekt
mína vakti, er eg kom heim eftir nokkurra ára burt-
veru, og sá „Þrettándakvöld“, hve mjög rödd hennar
hafði fegrast. En henni hefir einnig farið mjög fram
í svipbrigðalistinni. Mætti nefna margt því til sönn-
unar, en eitt verður að nægja: „1 kirkjusjónhverf-
ingunni (í Dansinn í Hruna), er böðulsexin er reidd
yfir höfði hennar, hygg eg að hún hafi komist
lengst í að sýna sanna, lifandi list. Mun angistin í
svip hennar lengi verða áhorfendum minnisstæð"
(Þormar í Verði). — Violu i Þrettándakvöldi lék hún
svo glæsilega, að engum mun gleymast, er á horfði.