Rökkur - 01.03.1940, Side 2

34
RÖKKUR
ekki fyrir sér að hafa sem mest
gagn af vinskapnum við son
þinn — og svo, þegar henni
sýnist, fær hann að sigla sinn
sjó. Það er af þessum orsökum,
sem eg ráðlegg þér að skrifa
eftir honum. Það leiðir ekki af
sér annað en erfiðleika og vand-
ræði, ef þú lætur hann vera hér
lengur.
Þinn vinur
Jim.
Maðurinn, sem bréf þetta var
stílað til, las það yfir tvivegis,
og hann varð æ þunghúnari á
svip. Maðurinn var svipmikill,
andlitsdrættir alhr hreinir og
ákveðnir, augun grá og gáfu-
leg, hökusvipurinn ákveðinn,
en þegar hann brosti varð
svipurinn allur mildari, og var
auðséð, að hér var maður sem
átti mildi og göfgi í rikum mæli,
en var þéttur fyrir og ákveðinn
að sama skapi.
„Dolores,“ sagði hann upp-
hátt.
Peter Bettington, en svo hét
maðurinn, hugsaði um það
fram og aftur, sem í bréfinu
stóð. Það liafði að (sjálfsögðu
haft mikil áhrif á hann, en það
var einkennilegt, er hann hafði
lesið bréfið tvívegis að það var
að eins eitt, sem stóð skýrt fyr-
ir hugskotssjónum hans, eitt,
sem honum fanst furðulegra en
alt annað, og það var það, að
konan, sem virtist vera í þann
veginn að eyðileggja líf sonar
lians, bar sama nafn og konan,
sem hafði haft svo mikil áhrif
á líf hans sjálfs fyrir nærri
tuttugu og fimm árum.
Fjórðungur úr öld er mikill
hluti mannsæfinnar — en þeg-
ar Peter nú horfði um öxl fanst
honum ekki langt síðan er þetta
var — frá því er Dolores —
Dolores Daventry, og hann
höfðu elskast og unað saman
sumarlangt við suðrænt, blátt
og gullið haf.
Honum fanst hann sjá hana
eins og hún var þá -— aðdáun-
ina í augum hennar, ákafa og
óþreyju æskunnar í svip henn-
ar öllum. Hún var smá vexti,
afar dökk, en húð hennar mjúk
og hvít sem mjéll. Augun stór
og dckk og það var enginn í
vafa um, að hún hafði augu
móður sinnar, italskrar konu.
Faðir hennar var breskur, en
skaplyndi hennar var skaplyndi
móður hennar, heitt, ástriðu-
þrungið. í æðum hennar ólgaði
suðrænt blóð — í svip hennar
var seiðmagn hinna suðrænu
kvenna, eitthvað seiðandi, heill-
andi, tælandi. ....
Og hann hafði ekki séð sólina
fyrir henni. Að líkindum — al-
veg vafalaust mætti segja, hefði
hann gengið að eiga hana þá, ef