Rökkur - 01.09.1940, Qupperneq 11

R O K K U R
139
uin, að úr minni þrónni var leiðsla inn í búrið.
Stóra þróin var full, en hin, sem lægra stóð, al-
veg tóm. 1
„Það liggur í augum uppi, livernig á þessu
stendur,“ sagði eg, „pípan milli þrónna er
stifluð.“
Og' eg bjóst til þess að fara að athuga þetta
nánara.
„Eg mundi ekki hafa fyrir þvi, ungfrú,“ sagði
frú Carkeek," það kemur bara kalt vatn úr búr-
krananum, en í eldhúsinu hefi eg lieitt vatn.“
„Eg eg vil hafa vatn í búrinu, til þess að geta
fengið kalt vatn á blómin mín,“ sagði eg, og
fór nú að athuga þetta nánara, og fann þegar
að pípuopið hafði verið stiflað með korktappa,
en um hann var vafið strigatusku, og mér til
mikillar undrunar var hún eins og efnið í morg-
unkjól, sem eg hafði séð frú Carkeek í. Eg hafði
snúið mér sigri hrósandi að frú Carkeek, en hún
eldroðnaði. Fanst mér þetta einkennilegt, en lét
á engu bera, og sagði eitthvað til þess að leiða at-
hygli hennar frá því, að grunsemd hafði kviknað
í hug mínum. Hún varð undir eins eins og hún
átti að sér. Þetta var ósköp smávægilegt tilefni,
en mér urðu vonbrigði að framkomu frú Car-
keek. Mér fanst hún svo barnaleg. En svóna eru
flestar ráðskonur, sagði eg, þær eru með ein-
hverjar sérviskukreddur, og hvað sem um þetta
er, verður ekki um frú Carkeek annað sagt en
að hún sé gersemi. Tveim kvöldum síðar lá eg
í rúmi mínu og las skáldsögu eftir Lytton lá-
varð, til þess að mér gengi betur að sofna, en eg
heyrði skyndilega hljóð, sem mér kom mjög
á óvænt. Eg lagði við hlustirnar.
Það var greinilegt, að um vatnsrensli var að
ræða. Eg hélt, að það væri farið að rigna, og ;
læki niður af þakinu. Eða að vatn rynni niður