Þjóðólfur - 01.12.1954, Blaðsíða 16

- 16 -

J
Um allan heim hafa jolin áhrif á menn-
inas ekki slæm heldur góð0 Menn komast
í betra skap - jolaskap
Sem börn hugsum við yfirleytt lítiS um
þaSp hvers vegna jolin eru haldin. ViS
minnumst jolanna aSallega sem mikillar
hátíSar5 þá fáum viS margt gott aS borSa
og miklar gjafir. En er viS tökum aS
stálpast og þroskast í hugsun8 held ég8 aS
flest okkar minnist þess atburSar8 sem
átti sér staS fyrir tæpum 2000 árum í
Betlehem0 Þennan atburS er óþarft aS
rekja hér. Hann þekkja allir8 en hitt er
annaS mál, hve margir trua á hann. Ég
er næstum viss um, aS dags daglega er
þaS e^ki nema helmingur af öllum kristn-
um mönnum heimsins, sem lifa í trúnni
á guS. En ég er líka alveg viss um, aS
allir krisfnir menn hugsa til guSs og
minnast Jesúm Krists á jólunum.
Nújfyrst ég er komin í þessar jólahug-
leiSingar8 ætla ég aS skýra frá smáatviki,
sem kom fyrir mig á aSfangadagskvöld,
er ég var 5 eSa 6 ára.
Ég hafSi fengiS ákaflega fallega enska
brúSu í jólagjöf8 en mamma forSaSi henni
upp á loft8 til þess aS ég væri ekki allt
of mikiS aS falhrúast meS hana. Ég vissi,
aS hún hafSi látiS hana á ofnhilluna í
svefnherberginUs, og seinna um kvöldiS, er
ég sá mér þaS fært8 læddist ég upp á loft.
ABSTRAKT MYNDLIST, frh,
aS hann hafi stundum málaS lélegar mynd-
ir8 af þvi aS hann stældi meistara 15.
aldar, eins og hann vaeri samtímamaSur
Tizians og annarra þeirra8 sem þá voru
uppi.
Hvert verður hlutskipti hinnar óhlut-
kenndu listar? Þeirri spurningu mun
framtíSin svara.
Abstractus.
í svefnherbergisdyrunum hékk “dúkku-
róla”, sem hafSi veriS sett uþp fyrir
°g í henni sat ein af brúSunum
mínum. Ég staldraSi viS til þess aS
hagræSa brúSunni. Þá heyrSi ég allt í
einu þrusk8 sem kom úr þeirri átt8 þar
sem rúmiS mitt stóS. Ég leit þangaS8
og þá sá ég nokkuS. Stelpa á aldur viS
mig var að skríða undan rúminu. Hún
var í alveg eins kjól Og ég8 en hún var
rauðhærð og með freknur (en það var
það ljótasta sem ég vissi). Hún stóð upp
og leit á mig meS slíkum frekju- og ólund-
arsvip8 að ég hrökklaðist undan8 síSan
þaut hún í áttina að ofnhillunni8 þar sem
nýja brúðan mín sat. Yfirleitt var mér
alveg sama, þó að krakkar skoSuðu dótið
mitt8 en þessi stelpa var svo vargaleg
(verri en ég sjálf8 og þá er nú mikið
sagt)8 aS ég kærði mig ekkért um að
láta hana snerta nýju brúðuíia. Þess
vegna tók ég mig til og öskraði af öllum
lífs og sálarkröftum "M-a-m-m-a, þaS
er einhver ókunnug stelpa aS fikta viS
dúkkuna mína". ÞaS leið ekki á löngu8
þar til allir voru komnir til þess aS sjá
þessa "ókunnugu stelpu, M en auðvitað
sá enginn neitt8 og er ég leit aftur inn
í herbergi, sá ég hana ekki heldur. Þeg-
ar ég fór að segja frá því8 sem fyrir mig
hafði boriS8 vildi enginn trúa mér, og
mamma sagSi, aS ég væri bara syfjuð og
bezt væri ég kæmi mér nö. í rúmiS. En
þá kom amma til mín8 klappaði á koll-
inn á mér og sagSis "Börnin sjá nú svo
margt8 sem viS fullorðna fólkið sjáum
ekki. Ég sé enga ástæSu til þess að
rengja blessaS barniS. Þetta hefur
e.t. v. verið huldu-telpa, sem hefur
haft löngun til þess aS skoða brúðuna
þína. " Ég lét þetta gott heita8 en
með sjálfri mér hugsaSi ég8 að þetta
hefði nú ekki verið huldu-telpa8 ai því
hún var svo ljót. Ég hélt mér miklu
fremur viS þá hugsun8 að þetta hefði ver-
iS púkastelpa.
Þú ræður svo, hverju þú trúir.
Sísí.