Þjóðólfur - 01.12.1954, Blaðsíða 12

- 12 -
TVEIR DAGAR
í KAUPAVINNU.
"Jaeja0 stelpur mínar, þá held eg„ að
mál se að vakna, " segir hogvær rödd,
og eg sé grilla í höfuð húsmóður minn-
ar milli heyyfirbreiðslnanna, sem við
Runa köllum rekkjutjöld, en aðrir
bara druslur. Rúna
er 13 ára og ("'N
elzta dóttir ,_, rvs
bóndans.
Við urðum
perluvin-
konur
strax
fyr sta
daginn.
Ég umla
eitthvað, rís
upp og fer
að fika mig
fram úr„ en
Rúna hrýtur
af mikilli
vellíðan,
Ég þríf það,
sem hendinni
er næst, og
kasta í hana.
Hún rýkur
upp, og rautt
og úfið hár
hennar er
fiðrugt og
stendur út í
loftið.

"Þú hrauzt, " segi ég mjög
hneyksluð, Hún anzar því ekki, en fer
að paufast fram úr og -- boms, stígur
beint ofan á grammófóninn, argar upp
og hlassar sér beint ofan á lappirnar á
mér og dæsir. Loksins komumst við
niður í eldhúsið. Það er glaðasólskin og
við gleypum matinn í flýti og förum í
kapphlaup út í fjós, þar sem við auk hús-
móðurinnar flýtum okkur við mjaltirnar
og förum síðan heim í bæ aftur. En
brátt erum við drifnar út á ný, og nú
tökum við hrífurnar. Við snúum helj-
arstórum flekk, sem endist okkur fram
á mat. Þegar búið er að borða, för-
um við upp og
reynum að koma
lagi á draslið,
sem ævinlega
saínast í kring-
um okkur.
Við sofum á
gólfinu uppi
undir þaki og
tjöldum í
kringum okkur
með áðurnefnd-
um yfirbreiðsl-
um og 4 koff-
ortum, sem
eru náttborð.
Við höfum líka
grammófón og
gamlar plötur,
og er það okk-
ar eina dægra-
stytting auk
bóka.
Næst eiga
litlu krakkarn-
ir, Bjarni,
Sigga og
Gummi að fara
út með okkur
og snúa. Við
erum í hvarfi
frá bænum,
svo að strákarnir nota tækifærið
og byrja að stríða Siggu, sem verður
fokvond, og úr þessu verður svo alls-
herjarslagur, sem endar þó á vopna-
hléi og mikilli atorku við heyskapinn.
Svona líður tíminn fram á kaffi. Við
förum heim, drekkum og förum síðan
út aftur. Þá er farið að taka saman.
Við krakkarnir sætum litlar hornskakk-
ar sátur, en fullorðna fólkið gerir
stóra þétta galla, sem okkur firmast
Frh,. á bls. 6.