Muninn

Årgang

Muninn - 01.08.2021, Side 41

Muninn - 01.08.2021, Side 41
dagarnir Fyrst fór ég í Héraðsskólann í Reykholti sem var heimavistarskóli með um 130 nemedur. Það var mikið íþrótta og félagslíf í skólanum og var ég á kafi í því, bæði sem þáttakandi og í stjórn íþrótta og skólafélagsins. Þrátt fyrir ágæta tímasókn hjá mér var tími fyrir heimanám lítill, en þetta reddaðist allt. Nemendum í skólanum var skipt á tvær vistir á tveimur hæðum, strákar og stelpur sér. Þrátt fyrir frábært félagslíf var samt eitt mesta sportið að stelast á milli vista eftir lokun, helst milli 2 og 4 á nóttunni þegar gæslufólkið var alveg örugglega sofandi. Til að komast á kvennavistina þurftum við strákarnir að nota stiga upp á aðra hæð í gegnum glugga. Síðasta slíka ferðin fyrra árið mitt endaði illa, þar sem einn drengurinn flaug úr stiganum niður á frostna jörðina og var honum dröstlað inn í sitt rúm með heilahristing og fleiri áverka. Mamma mín (Gerður) var vistargæslumaðurinn á vistinni og pabbi (Vilhjálmur) var skólastjórinn og þau bæði, og læknirinn vissu aldrei annað en að strákurinn hafi dottið svona líka harkalega úr rúminu. Seinasta árið mitt í skólanum var strákum og stelpum blandað á vistarnar og næturferðir lögðust með öllu af. - Unnar Einn góðan veðurdag var ég að ferðast með félaga mínum sem er sá allra heiðarlegasti sem ég þekki. Við vorum á kraftlausum bíl á leið niður mjög bratta brekku og vinur minn að keyra og hann keyrir aldrei hraðar en á 90 kílómetra hraða. Ég vildi endilega kanna hvort bílinn færi hraðar og hvatti félaga minn eindregið til að stíga allt í botn. Hann harðneitaði en ég pönkaðist í honum þangað til hann gaf sig og stóð bílskrjóðinn í botn. Við komumst í 120 og ég fagnaði gríðarlega. Í miðjum fögnuði sáust blá ljós og skömmu síðar var félagi minn kominn inn í lögreglubíl og nokkrum tugum þúsunda fátækari. Lærdómur sögunnar, farið á réttum hraða í gegnum lífið og látið ekki plata ykkur út í hluti sem þið viljið ekki taka þátt í. Myndin af mér er í hestaferð sem félögum mínum þótti vænlegri kostur en bílar því hestar ferðast um á löglegum hraða. - Heimir Haraldsson gömlu góðu Árshátíðin mín í 2. bekk var eiginlega klúður frá upphafi til enda og mér fannst ég gera mig að svo miklu fífli að ég íhugaði alvarlega að skipta um skóla á tímabili. Fyrra klúðrið var þegar við vorum að bera af hlaðborðinu eftir aðalréttinn, það var ekkert um að vera, engin skemmtiatriði og engin tónlist. Ég var ein að ganga inn á gólfið sem var nánast orðið tómt þegar ég missteig mig hrikalega og skall í gólfið með svo miklum hávaða að það glumdi í höllinni. Ég hafði það á tilfinningunni að allur skólinn hafi horft á mig detta en það var sennilega ekki raunin. Hitt stóra klúðrið var þegar starfsmaður Bautans var að koma með eftirrétti inn í Höllina sem hann rúllaði inn á vagni. Honum tókst að klessa á svo að stór hluti eftirrétta kvöldsins datt í gólfið. Minn bekkur var þá settur í að gera nýja eftirrétti og ég fékk það hlutverk að setja rautt kokteilber á toppinn á öllum eftirréttunum. Ég áttaði mig ekki á því að safinn sem berin voru í lituðu hendurnar mínar. Ég var því með eeeeldrauðar hendur það sem eftir var kvölds. - Anna Eyfjörð Á mínum menntaskólaárum var djamm allar helgar og rúnturinn var á sínum stað, hring eftir hring... Allskonar böll, árshátíðir og heimapartý. Í minningunni var eiginlega bara alltaf gaman. Ég hljóma líklega frá fornöld (þrátt fyrir að vera ung!) en ég fékk minn fyrsta farsíma fljótlega eftir að ég var byrjuð í Menntaskólanum á Egilsstöðum. Fyrir það þurftum við alltaf að hringja í heimasíma hvert hjá öðru og skipuleggja djamm og hittinga þannig. Á litlum stað er allt einfaldara. Við vinirnir áttum okkar staði, einhverjir voru að leigja út í bæ og gátu því alltaf haldið partý. Við fórum á öll böll og lögðum allt í skemmtanalífið. Við fórum þrjár verslunarmannahelgar í röð hingað norður á Akureyri og bjuggum á tjaldstæðinu. Einu sinni redduðum við okkur bílstjóra og stórum bíl og fórum hópur saman á ball með Sssól í Ýdölum, við keyrðum svo heim um nóttina, samtals 408 km! Við lögðum allt í sölurnar fyrir gott djamm. Ég lifði sveitaballatímana, þeir voru engu líkir… Það sem stendur upp úr öllu þessu er fólkið sem ég kynntist í menntaskóla, þar eignaðist ég vini fyrir lífstíð og auðvitað eiginmanninn minn sem ég kyssti fyrst á busaballi… - Eyrún Huld 39

x

Muninn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Muninn
https://timarit.is/publication/429

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.