Skinfaxi - 01.01.2019, Qupperneq 26

26 SKINFAXI
„Það er gott að vita af skipulagi innan íþróttahreyfingarinnar
sem aðildarfélögin geta unnið eftir svo að þau þurfi ekki að
finna upp hjólið á hverjum stað,“ segir Lárus Páll Pálsson, fram-
kvæmdastjóri Ungmennafélagsins Sindra á Höfn í Hornafirði.
Hann er einn af forsvarsmönnum sambandsaðila UMFÍ sem sat
vinnustofu um ofbeldi í íþróttum og viðbrögð við þeim sem haldin
var í tengslum við Reykjavíkurleikana 2019. Að vinnustofunni
og ráðstefnu henni tengdri komu Íþróttabandalag Reykjavíkur
(ÍBR), ÍSÍ, UMFÍ, Reykjavíkurborg og mennta- og menningar-
málaráðuneytið ásamt Háskólanum í Reykjavík.
Håvard Ovregård, ráðgjafi norska Íþrótta- og Ólympíusam-
bandsins og Íþróttasambands fatlaðra í Noregi, stýrði vinnu-
stofunni sem haldin var daginn eftir ráðstefnuna. Ovregård
stýrir vinnu sambandanna gegn kynferðislegri áreitni og ofbeldi
og hefur tekið þátt í að búa til norskar leiðbeiningar gegn kyn-
ferðislegri áreitni. Hann bjó nýverið til leiðbeiningar til þess að
meðhöndla mál af þessum toga.

Þessi sem hringt er í
Lárus segir að forsvarsmenn ungmenna- og íþróttafélaga hafi
ekki alltaf þá sérþekkingu sem þurfi til að taka á svo alvarlegum
málum sem þessum og því sé mjög gott að hafa aðgang að
fólki með sérfræðiþekkingu sem hægt sé að hafa samband við
og leita upplýsinga, í staðinn fyrir að reyna að vinna úr málun-
um á einhvern hátt sjálf í eigin horni.
Eins og Ovregård hefur sýnt fram er farsælla fyrir alla, bæði
þolendur, gerendur og félögin sjálf, að setja öll mál, sem upp
koma, í vinnslu hjá aðilum sem koma að þeim utan frá, það er
að segja í faglegan farveg. Ástæðan fyrir þessu er fyrst og
fremst sú að hætta er á að sá sem vinni að máli innan félags sé
ekki hlutlaus. Þvert á móti og þá sérstaklega í minni samfélög-
um séu líkur á að sá hinn sami tengist annaðhvort þolanda eða
geranda eða báðum. Skynsamlegra sé því að senda mál út fyrir
félagið og samfélagið, til einhvers sem hafi sérþekkingu til að
bera, gegni stöðu sem hafi verið sett á laggirnar til að höndla
mál af þessum toga og geti tekið á málum, sama hversu erfið
sem þau kunni að vera.
Eins og Ovregård lýsti í vinnustofunni er hann einmitt sá sem
tekur við símtölum frá þeim sem stíga fram hjá íþróttafélögum
og vilja segja frá brotum, hvort heldur sem brotið er á þeim
sjálfum eða þeir hafa vitneskju um brot. Hann beinir svo erind-
um í réttan farveg.
Lárus Páll tekur undir þetta: „Það er mikilvægt að þeir sem hafa
þekkinguna og reynsluna búi til formið sem félögin geta tekið
upp,“ segir hann.
Gott að vita hvert er hægt að leita
Framkvæmdastjóra Ungmennafélagsins Sindra líkar vel skipulag Norðmanna
á því þegar taka þarf á erfiðum málum sem koma upp innan félaga þar í landi.
Nokkur fjöldi fulltrúa sambandsaðila UMFÍ sótti vinnustofuna
með Håvard Ovregård. Þeirra á meðal var Gunnhildur
Hinriksdóttir, framkvæmdastjóri Héraðssambands Þingey-
inga. Hún tekur undir það með Lárusi að ekki sé nóg fyrir
félög að hafa og virða siðareglur. Komi upp erfið mál, sem
þurfi að rýna í, þurfi að liggja fyrir hvað eigi að gera,
einhvers konar viðbragðsáætlun sem vinna á eftir. Hún
velti m.a. fyrir sér hvað gerist brjóti þjálfari á iðkanda eða
iðkandi á öðrum iðkanda. Slíkt geti verið flókið og við-
kvæmt. Hún mælir með því að skýrar siðareglur verði
færðar í samninga við þjálfara og íþróttamenn. Þá þurfi
líka að tryggja að viðkomandi hafi lesið reglurnar.
Lárus Páll Pálsson, framkvæmdastjóri Ungmennafélagsins
Sindra á Höfn í Hornafirði.
Håvard Ovregård, ráðgjafi norska Íþrótta- og Ólympíusam-
bandsins og Íþróttasambands fatlaðra í Noregi