Heima er bezt - 01.04.2002, Síða 6

Húsavíkur og barnadagheimilis
Húsavíkur, formaður sóknarnefndar
Húsavíkurkirkju og auk þess í stjórn-
um ýmissa félaga.
Arnljótur er einkum áhugaverður
fyrir þá sök, að hann er svo ótrúlega
frjór í hugsun. Eiginlega má segja að
hann sé óþrjótandi uppspretta hug-
mynda. Hér áður þótti jarðbundnustu
mönnum hann fljúga nokkuð hátt
stundum, en oftar en ekki reyndust
hugmyndir hans hið mesta snjallræði
þegar upp var staðið. Þannig var
Arnljótur gjarnan langt á undan sinni
samtíð. Maður með vakandi fram-
farahug er einkunn sem hann fær í
bæjarfulltrúatali Húsavíkur. Það er
víst ekki ofmælt því fáir hafa sýnt
jafn mörgu áhuga um dagana.
En leiðin lá suður. Nöfn þeirra
hjóna eru við bjölluna niðri. Hann
hefur furðu lítið breyst frá því ég sá
hann síðast fyrir rúmlega þrjátíu
árum, ef til vill ögn yfirvegaðri í
hreyfingum og ekki alveg jafn
snaggaralegur. Annað er það nú ekki.
Glettnin er á sínum stað í augunum.
Ásta er á förum út í bæ, að sinna fé-
lagsmálum, en setur fyrst góðgerðir á
borðið eins og gestrisnum íslenskum
húsmæðrum er í blóð borið.
Af þingeysku bergi brotinn
„Eg er fæddur 17. október árið 1926
í bakarahúsinu gamla á Húsavík,”
segir Arnljótur og hagræðir sér í sóf-
anum. „Foreldrar mínir voru þau
Sigurjón Ármannsson bæjargjaldkeri
á Húsavík, þá barnakennari reyndar,
og Þórhalla Bjarnadóttir kona hans.
Sigurjón var úr Aðaldal, frá Hraun-
koti, en Þórhalla frá Húsavík. Bjarni
Þórðarson faðir hennar var fæddur í
Skógargerði á Húsavík en móðir
hennar kom hins vegar vestan úr
Fjörðum, flutti ásamt mörgum syst-
kinum sínum til Húsavíkur laust fyrir
aldamótin 1900. Bræður hennar tveir
byggðu sér stórt og mikið tveggja
hæða hús, sem hét Sunnuhvoll, suður
í bæ. Þar er nú Garðarsbraut 34.
Þetta hús brann til kaldra kola í árs-
byrjun 1914. Það var hræðilegur
bruni. Einn bróðir ömmu, Hjálmar,
ætlaði að komast úr eldinum, með
lítinn son sinn, en tókst það ekki og
Arnljótur með dætrum sínum, ungum.
beið bana ásamt barninu. En amma
mín, Halldóra Magnúsdóttir, settist
sem sagt að á Húsavík og festi þar
ráð sitt. Hún giftist Bjarna Þórðar-
syni og þau bjuggu alla sína tíð á
Húsavík. Ég er þannig af Hraunkots-
ætt og fleiri ættum þarna í Suður-
Þingeyjarsýslu.
Foreldrar mínir settu fyrst saman
bú á Hraunkoti í Aðaldal og þar
eignuðust þau frumburðinn, Eystein,
árið 1923. Árið eftir fluttu þau til
Húsavíkur og bjuggu þar alla sína tíð
og börnin komu eitt og eitt eins og
Foreldrar og systkini, talið frá vinstri,
aftari röð: Eysteinn, Bjarni, Helga,
Arnljótur, Höskuldur. Fremri röð:
Dóra, Sigurjón Armannsson,
Ármann, Þórhalla Bjarnadóttir,
Þorgrímur.
gengur. Helga var fyrsta systkinið
sem fæddist á mölinni, síðan kom ég
og því næst Bjarni, sem enn býr á
Húsavík. Fimmti í röðinni er Hösk-
uldur, múrari, búsettur á Húsavík,
næstur honum er Þorgrímur, einnig
búsettur á Húsavík, svo kom Dóra,
sem bjó í Garðabæ og átti þar mann
og börn, en er látin fyrir nokkrum
árum og lestina rekur Ármann, sem
býr á Húsavík.Við vorum átta systk-
inin, tvær systur og sex bræður.“
Gef stráknum bara 10
„Það var mjög gott að vera krakki á
Húsavík. Systkinahópurinn var
vissulega stór en það fór vel um okk-
ur. Auðvitað var fátækt í þorpinu, þá
voru allir fátækir og sérstaklega
barnafólk. Þótt menn hefðu vinnu
gerðu þeir ekki betur en hafa í sig og
á og þurftu að halda vel á spöðunum
til þess.
Ég var í sveit á sumrin eins og al-
gengt var. Því háttaði þannig til
heima að pabbi hafði verið kennari
fram um sveitir, bæði í Kinn og
Reykjadal og á vorin raðaði hann
150 Heima er bezt