Heima er bezt - 01.09.2004, Qupperneq 6

Húsin, sem Ari Antonsson byggði
við Lindargötu
Númerum á húsum við Lindargötu var
breytt upp úr 1941. Frá þeim tíma var
eldra húsið númer 27 við götuna og
oftast kallað Arahús. Það hús var reist
1895, hlaðið úr steini, og var upphaf-
lega einlyft á hlöðnum kjallara með
járnklæddu mansardþaki. Það hús var
stækkað árið 1912 og sá Einar Erlends-
son um þær breytingar. Eftir breyting-
una var húsið tvílyft með tvílyftum við-
byggingum við norðurhlið.
Ari Antonsson var um fermingu þegar
hann byrjaði að byggja eldra húsið.Timburhús-
ið sem Magnea ólst upp í byggði afi
hennar árið 1907. Það var teiknað af Foreldrar Magneu, Frans Arason og
Einari Erlendssyni. Húsið varð númer Þórunn Stefánsdóttir.
29 við Lindargötu eftir númerabreyt-
inguna og var timburhús, á steyptum kjallara með port-
byggðu risi. A suðurhlið var útskot og stór kvistur, tveir
minni kvistar voru í norður. Eldvarnarveggur var á lóðar-
mörkum í austur. Einhvern tíma á ferlinum var húsið for-
skalað, eftir að Sigurður Bjarnason rafvirki, kaupir það.
Þakið var jámklætt. I byggingaskjölum segir að á lóðinni
hafi verið tveir steinsteyptir skúrar, byggðir 1919 og
stækkaðir 1949. Skúrarnir voru reistir á lóðarmörkum á
þrjá vegu. Einu sinni var hestagarður við húsið, sem hest-
ar voru geymdir í þegar utanbæjarmenn komu í verslun-
arleiðangra til borgarinnar og einnig voru hestar, sem
fjölskyldan átti, stundum hafðir þarna.
Búskapur í miðri borg
„Við áttum tvo hesta, Brún og Jarp, sem notaðir voru til
þess að draga mjólkurvagninn.
Vagninn var yfirbyggður með ekilssæti og plássi fyrir
mjólkurbrúsana fyrir aftan sætið.
Mjólkin var seld beint í húsin og rötuðu hestarnir að
þeim öllum. Til marks um hvað hestar eru skynsamar
skepnur, get ég sagt frá því að einu sinni gerðist það að
hætt var að kaupa mjólk í einu húsinu. Hesturinn hélt á-
fram að stoppa við húsið og var kyrr þann tíma sem
venjulega hafði tekið að afhenda mjólkina og taka tóma
brúsann til baka. Það tók hann nokkurn tíma að aðlagast
breytingunni. Þegar ég og bróðir minn Ari, sem einnig
var alinn upp hjá afa og ömmu, fórum að stálpast, hjálp-
uðum við til og ókum mjólkinni í húsin.
Búpeningurinn var hafður í gripahúsunum á Lindargöt-
unni yfir veturinn en þegar fór að grænka var farið með
allar skepnur inn í Laugardal. Þar áttu amma og afi býlið
Laugaból en því fylgdi beitiland og tún til að heyja. Þegar
búpeningurinn var fluttur í milli voru kýrnar reknar eftir
Skúlagötunni, sem þá var aðeins malarvegur. Amma mín
sá aðallega um búskapinn, afi hafði nóg annað að gera en
hann var forstjóri í Kol og salt. Amma lét slétta og
Frans Arason, faðir Magneu.

Ari Antonsson, forstjóri hjá Kol
og salt og Magnea Bergmann,
föðurforeldrar Magneu Berg-
mann yngri.
Magnea 1 1/2 árs.
Gamli bærinn á Laugabóli í Laugardal.
390 Heima er bezt