Heima er bezt - 01.09.2004, Qupperneq 11

Frá búgarðinum í
Danmörku.
daga hefur hún verið
með fleira en eitt tjald
í miðbænum.
Einnig hefur
Magnea farið vítt og
breitt um landið í
sölutúra í samfloti
með Pétri Kristjáns-
syni hljómlistar-
manni. Hún segist
eiga Pétri mikið að
þakka eins og fleiri,
sem fengu að vera í
samfloti með honum í
þessum söluferðum.
Lífið hefur ekki alltaf verið dans á rósum hjá Magneu.
Um miðjan aldur fékk hún krabbamein, sem var orðið út-
breitt. Þá þurfti hún að gangast undir meiriháttar aðgerð
og hinar hefðbundnu lyíja - og geislameðferðir. Hið ótrú-
lega var að hún sigraði í baráttunni, með hjálp hinna færu
lækna sem studdu hana. Þá eins og venjulega sýndi hún
sinn óbilandi kjark og huggaði sig við það ef sjúkdómur-
inn hefði betur, að börnin hennar, Þórunn Magnea, Ari,
Guðrún og Kristján, voru orðin sjálfbjarga, fullorðið fólk.
Hún talar lítið um þessa erfiðu lífsreynslu og vill frekar
segja frá björtu stundunum í lífi sínu.
Þegar Magnea er spurð að því hvaða tónlist hún hlusti
mest á, segir hún það vera klassík. Hún hefur ferðast víða
um heiminn og finnst Afríka heillandi en hvergi eins fal-
legt og á íslandi.
Fyrir nokkru ætlaði Magnea að hætta að vinna og setj-
ast í helgan stein. Hún hætti fljótlega við það vegna þess
að athafnaþráin lét hana ekki í friði. Núna er hún með
tvöfaldan sölubás í Kolaportinu, þar sem mikið úrval er
af postulíni, pelsum og ýmis konar skrautmunum. Hún
fer sjálf til útlanda að gera innkaupin og það eru einnig til
antikhúsmunir í sölubásnum hennar Magneu.
spurð að því hvort
hún hafi ekki fundið
fyrir því að eitthvað
fylgdi gömlum mun-
um, eins og stólum og
borðum, segir hún að
sér hafi stundum
fundist það en það
hafi alltaf verið gott
eitt.
„Það er eins og
margir antikmunir
hafi sál og ég hef van-
ið mig á að umgangast þá þannig með mikilli virðingu og
væntumþykju. Á æskuheimili mínu voru mjög falleg hús-
gögn úr gegnheilum viði með miklum útskurði, sannköll-
uð listaverk.”
„Það var einu sinni þegar ég bjó í Danmörku að ég kom
til íslands í heimsókn og hafði með mér gamla, afar fal-
lega veggklukku, sem ég ætlaði að selja. Hún gekk rétt
og stoppaði ekki nema ef gleymdist að draga hana upp. I
hvert sinn sem ákveðinn kaupandi kom, stoppaði klukkan
og fékkst ekki í gang fyrr en viðskiptavinurinn var farinn.
Svona gekk í nokkur skipti þar til ég gafst upp og hætti
við að selja hana. Eftir það hefur klukkan gengið án þess
að vera með leiðindi. Einu sinni kom kona, sem sér
lengra en við hin,og spurði hvaða gamla kona stæði alltaf
við klukkuna. Ég gat engu um það svarað en tel ekki úti-
lokað að það hafi verið fyrrverandi eigandi.”
Fyrir nokkru vikum keyptum við Kristján sonur minn,
búgarð á Fjóni. Við ætlum að breyta útihúsunum í gisti-
herbergi og reka þar bændagistingu fyrir ferðamenn á
sumrin. Þetta er spennandi verkefni og Kristján góður
smiður. Núna er búið að selja allar íbúðirnar á Laufásvegi
6, nema fallegu íbúðina á jarðhæðinni, sem Kristján inn-
réttaði á sérstakan hátt.”
Magnea hefúr verslað með ýmislegt fleira en antik-
muni. Þegar hún var rúmlega tvítug byrjaði hún með
sölutjöld á 17. júní. Það gekk vel og á flesta þjóðhátíðar-
Heima er bezt 395