Heima er bezt - 01.09.2004, Side 39

Og létt var hún löngum í spori;
að leika sér þá var hún fús.
Þá var hún á fuglaveiðum
um víðlendan haga og tún,
og hélt sig stundum á heiðum
við hœstu fjallabrún.
Hún fór sinna eigin ferða,
sem flestum kisum er tamt
og fús til frjálsra gerða,
en jysti til húsa samt.
Og kisu ég þakka kynni
og kveð henni þetta Ijóð.
Hún verður í muna og minni
á meðan heitt er blóð.
Að þessu sinni flyt ég ykkur, lesendur góðir, tvö átt-
hagaljóð, sem borist hafa nýlega. Þau eru um tvær sjávar-
byggðir á Austurlandi, nágranna má víst kalla þær. Um
Reyðarijörð yrkir Helgi Seljan, fyrrum alþingismaður, en
um Eskiíjörð kveður Árni Helgason, fyrrum símstjóri í
Stykkishólmi. Hann er Eskfirðingur að fæðingu og upp-
eldi, en hefur dvalist í Hólminum allan sinn starfstíma og
er oftast við hann kenndur.
Fyrst kemur ljóð Helga Seljan, sem hann nefnir Til
Reyðaríjarðar:
Sólris að morgni, gullnar perlur glitra
í grasi mjúku, angan jyrir ber.
I mildri kyrrð má greina tíbrá titra;
um tinda leikur bjartur roði sér.
Og fjörðurinn er fögur spegilmynd,
er faðmar báran létta unnar stein.
I jjallhlíðum kveður lítil lind,
og Ijúft er þrastakvak á skógargrein.
Svo rís minn jjörður, bernsku minnar byggð,
sem batt ég ungur drengur mína tryggð.
Og enn í þínum Jjallafaðmi er
aðjinna þráða hvíld. Eg uni mér
sem barn við þína björtu, tignu mynd,
er bendir upp á fjallsins hœsta tind.
Hér gildir viljans þor og verkfús hönd,
hér vígir kynslóð ný sín tryggðabönd.
Og efling byggðar er það mark og mið,
það mál, er skiptir öllu að veita lið,
því sameinuð við göngum sigurveg,
með sól í hjarta áfram, - þú og ég.
Úr fjarlœgð blámans hugann hingað ber,
því hér við Reyðarjjörð sú vagga er,
þar draumar fólksins ófust tryggð og trú,
sín tár og bros, og ennþá hér og nú
við trúnað allan heitum bjartri byggð,
sem býður faðminn jafnt í gleði og hiyggð.
Um framtíð alla blómgist byggðin þín
og börnum rœtist jogur draumasýn
um táp og þor. En vættir standi vörð
og verndi og signi og blessi Reyðarjjörð.
Þá er komið að ljóðinu hans Árna í Hólminum, um
æskubyggðina Eskifjörð:
Eskifjörður, œskubyggðin mín,
innst í sálu greypt er myndin þín.
Hjá þér fyrst ég Ijóma dagsins leit,
lifði í þínu skjóli ogjjallareit.
- Drottinn blessi byggð og lýð, blessi alla tíð.
Oft var keppt við lífsins hretin hörð;
höpp og tár jafnt dynja um vora jörð.
Okkur gafstu þrótt og þrek í raun,
þannig unnust bestu sigurlaun.
- Drottinn blessi...
Sókn var glœst á fengsæl fiskimið,
fiskimanna kjarngott ólstu lið.
Öllum stundum áttir þú til sanns
ítök bónda, sjó- og verkamanns.
- Drottinn blessi...
I dögun finn, hve dásamlegt það er,
að drottins auglit vakiryfir þér.
Til hans hafa þegnar þínir sótt
þrek og gleði bœði dag og nótt.
- Drottinn blessi...
Vaxi mannlíf enn með dug og dvggð;
drjúpi farsœld þér, mín kœra byggð.
Megir þú í framtíð eignast enn
atorku - og sanna, kristna menn.
Lag Þorvaldar Friðrikssonar, við ljóð Árna, er kontið út
á hljómdisknum „Lögin hans Valda“.
Að svo mæltu óska ég lesendum þáttarins gleðilegs
hausts og góðra daga.
Auðunn Bragi Sveinsson,
Hjarðarhaga 28,
107 Reykjavík.
Netfang. audbras@simnet. is
Heima er bezt 423