Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.12.2006, Blaðsíða 189

UM TURNA BABEL
sjálfír sitt eigið nafn, safnast þar saman („til að við séum ekki tvístraðir“)
eins og í einingu staðar sem er í senn tunga og turn, annað sem hitt.
Hann refsar þeim fyrir að hafa viljað með þessu tryggja sér sjálfir eina og
altæka ættarframrás. Því texti Sköpunarsögunnar heldur beint áfram,
eins og um væri að ræða sama tilgang: reisa turn, byggja borg, gera sér
nafn á alheimstungu sem einnig væri þjóðmál, og safha saman niðjum:
Þeir segja: / „Komum, byggjum okkur borg og turn. / Toppur
hans: til himnanna. / Gerum okkur nafn, / til að við séum ekki
tvístraðir um yfírborð allrar jarðarinnar.“ / YHWH stígur nið-
ur til að sjá borgina og turninn / sem mannsins synir hafa
byggt. / YHWH segir: / ,Já! Ein þjóð, ein og sama vör fyrir
alla: / þetta er það sem þeir hefjast handa með! ... / Komum!
Stígum niður! Ruglum varir þeirra, / maðurinn mun ei lengur
skilja vör náunga síns.“ [Síðan dreifír hann Sem-fólkinu, og
dreifingin er hér afbygging] / YHWH tvístrar þeim þaðan um
yfirborð allrar jarðarinnar. / Þeir hætta byggingu borgarinnar.
/ Sem hann lýsir nafni sínu yfir: Bavel, Ruglingur, / því með
þessu, ruglar YHWH vör allrar jarðarinnar, / og þaðan tvístr-
ar YHWH þeim um yfirborð allrar jarðarinnar.
Mætti þá ekki tala um öfund Guðs? Af andúð gagnvart hinu eina nafni
og hinni einu vör mannanna, neyðir hann upp á þá nafni sínu, nafni sínu
sem föður og með þessari harkalegu íþyngingu hrindir hann af stað af-
byggingu turnsins sem og hins eina tungumáls, hann tvístrar sifjabálkin-
um. Elann rýfur afkomendakeðjuna. Hann gerir þýðingu að nauðsyn og
fyrirmunar hana jajhharðan. Hann gerir hana að nauðsyn og forboði,
dæmir til að jiýða, en eins og til að tapa, börn sem héðan í frá skulu bera
nafn hans. Ut frá eiginnafni Guðs, komnu frá Guði, komnu ofan frá
Guði eða föðurnum (og það stendur greinilega að YHWH, nafn sem
ekki verður borið fram, stígur niður að turninum), út frá þessu merki
tvístrast tungurnar, ruglast eða margfaldast, samkvæmt framrás sem ein-
mitt í tvístrun sinni heldur áfram að vera auðkennd því nafni sem eitt
hefur reynst öflugast, því tungutaki sem eitt hefur borið hærri hlut. En
þetta mngutak felur reyndar sjálft í sér merki ruglingsins, það þýðir óeig-
inlega hið óeiginlega, það er að segja, Bavel, ruglingur. Þýðingin verður
þar með nauðsynleg og fyrirmunuð líkt og afleiðing baráttu um að eigna
sér nafnið, nauðsynleg og íyrirmunuð á bilinu milli tveggja nafna sem
187