Herjólfur - 01.09.1940, Blaðsíða 8
6
HERJÓLFUR
H.F. HAMAR
<§ímn.: r§£amav, ééZei/fiýamÆ.
Símav: J2880, £88/, £885.
VÉL AVERKSTÆÐ I
KETiLSMlÐJA
JÁRNSTEYPA
Framkdsmum allskonar viðgerðir í
skipum, gufuvélum og mótorum, ennfrem-
ur rafmagnssuðu, logsuðu, köfunarvinnu.
S M í ÐII M : Gufukatla, Drcgnóta-
vindur, Handrið o. fl.
STEYPUM: Glódarhöfuð, Ristar
o. f!.
úr sér, að hann nái handfestu á brún-
inni. En slík aðstoð er ekki allskosta
að skapi þess lágvaxna, þó boðin sé
í beztu meiningu. I stað þess að grípa
í hinar fram réttu hendur, stekkur
hann upp ... svífur brot úr sekúndu
í lausu lofti .. . en stökkið heppnast
og hann nær festu með fingrum sín-
um á brúninni og vegur sig upp á
silluna til félaga síns, með örskots
hraða. . .. Þarna mátti ekki hárs-
breidd muna, svo- hann lægi ekki
dauður og limlestur við fætur áhorf-
enda, hjá rótum bjargsins ...
Hitt dæmið er víðkunnara og stutt
síðan sá atburður skeði. En það er
sund Einars Sigurðssonar kaupmanns
og útgerðarmanns í gegn um brim-
garðinn austur við sand, fyrir nokkr-
um dögum síðan. Einar hafði verið í
ferðalagi uppi á landi, eins og það
er kallað í Eyjum, en þurfti, vissra
orsaka vegna, að komast aftur út til
Eyja á vissum degi. Kom og bátur
til að sækja hann, en þá hittist svo
á, sem oft kemur fyrir, að ófær var
lending við sandana sökum brims.
Ekki var það þó Einari að skapi, að
láta slíkt aftra sér farar. Út vil ek,
hugði hann líkt og Snorri forðum.
Afklæddi hann sig því í sandinum,
gekk fram að brimgarðinum unz löðr-
ið tók honum að herðum og beið þar
lags. Er það fékst, steypti hann sér
fram af marbakkanum og kafaði
gegnum brimið og undir hvern sjó,
unz hann náði til bátsins. Hélt svo
ferð sinni áfram til Eyja, eins og
hann hafði ákveðið.
Ég tek þessi tvö dæmi sem sérstök
til lýsingar á skapgerð Eyjaskeggja,
sökum þess, að mér finnast þau sýna
glöggt, þá eiginleika, sem að mínu
áliti eru þar mjög áberandi. Hina
mikiu og skilyrðislausu dirfsku, hina
öruggu viljafestu og síðast en ekki
sízt hins mikla þreks, sem þessu
tvennu er þar svo oft samfara. Getur
engum dulist, sem það athugar, að
þessir eiginleikar eru ekki til komnir
fyrir duttlunga kynblöndunar eða
annars, heldur eru það hinar óvenju-
legu aðstæður, hin harða lífsbarátta
fyrir daglegu brauði, sem kynslóð
eftir kynslóð hefir verið þar háð, við
björg og brim, sem mótað hafa og
hert skapferli og líkamlegt atgerfi