Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1941, Síða 14

12
nijög eftir stéttuin. Verkamenn komast flestir ungir í fuilar tekjur
sinnar stéttar og halda þeim svipuðum á meðan starfsorkan endist.
En mestur liluti tekjuskattstillaganna kemur frá hátekjumönnunum,
og í þá stélt komast menn að jafnaði ekki fyrr en eftir þrítugt, og há-
■mark tekna næst þar að jafnaði miklu seinna (um fimmtugt?). Af
þessu leiðir, að greiðslugeta sjóðsins er minni en hún mundi vera með
jöfnum iðgjaldagreiðslum frá l(i til 66 ára aldurs. Vextirnir verða minni,
þegar hæstu iðgjöldin eru greidd seint á iðgjaldagreiðslutímanum, held-
ur en þegar þau eru jöfn allan tímann. Þar á ofan eru margir dánir
áður en þeir komist á þann aldur, þar sein iðgjaldagreiðslur eru að
jafnaði hæstar.
Nokkurt tillil mætti taka lil hreytingár iðgjaldsins et'tir aldri gjaid-
enda með því að g'anga út frá, að hver maður greiði aðeins persónu-
gjöldin fyrstu 9 árin, en úr því það hátt, að sama meðaliðgjaid fáist fyrir
allt Iandið eins og það heíur raunverulega verið fyrsta 5 starfsár sjóðsins.
í töflu ,V sést, að meðaliðgjald fyrir allt landið hefur verið kr.
11,84. 53,8% af því, eða kr. 6,10, eru persónugjöld. Til þess að finna
lilsvarandi meðaliðgjald fyrir aldurinn 25 til 66 ára þarf að þekkja ald-
ursskiptinguna á tímahilinu 1936—1940. Næst henni verður komizt með
því að nota manntalið 1930. Þá voru
á aldrinum 10 tii 24 ára 17 285 manns
— 25 — 00 47 180 —
Samtals 04 471 manns.
Meðaliðgjaldið fyrir aldurinn 25 lil 66 ár má þá finna úr eftirfar-
andi jöfnu.
6,1 X 17 285 + I 47 186
64471 “ 11”í4:
þ. e. I = 13,26 kr.
Svo sem eðlilegt er, gera lögin ráð fyrir sama lífeyri fyrir bæði kynin,
og þarf því að finna, hver muni verða meðallífeyrir fvrir þau bæði til
samans. Talsverður munur er á dánartíðni karla og kvenna. Af því og
mismunandi fæðingarhlutföllum kynjanna leiðir mismunandi fjölda
karla og kvenna á hinum ýmsu aldursskeiðum. Þar af leiðir aftur, að
ekki er unnt að finna meðallífeyri fyrir ba>ði kynin með þvi að taka
einfalt meðaltal af upphæðunum fyrir hvort kyn um sig. Þarf því að
nota vegið meðaltal. Mætti nota skiptinguna við síðasta manntal lil
jiess að vega með. ÖIIu hetra mun þó að nota aldursskiptinguna sam-
kvæmt nýjustu íslenzkum eftirlifenda-töflum og margfalda tölur hvers
kyns með fæðingarhlutfalli þess, ]>ar sem þær tölur sýna þá skiptingu,
er vér miinuin nálgast í framtíðinni, að óbreyttu fæðingarhlutfalli og
dánartíðni. Þótt eftirlifenda-töflurnar séu ekki fullkomnar, eru þær nægj-
anlegar lil notkunar í þessu sambandi. Með hliðsjón af statistík áranna
1920 til 1935 hef ég komizt að þeirri niðurstöðu, að hæfilegt ínuni að
vega með eftirfarandi tölum;