Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1941, Side 23

21
2,00 lil kr. 10,00 fyrir hverl votlorð. Greiðsla vegua skattanefnda er
fyrir vinnu við álagningu lífeyrissjóðsgjalda og' greiðist lil fjármála-
ráðuneytisins, sem ráðstafar henni. Neniur hún nú 1% al' álögðuin líf-
eyi’issjóðsgjölduin utan Reykjavikur.
Styrkur til slysavarna rennur til Slysavarnafélags íslands, kr. ii 750
lil slysavarna á sjó og kr. 1 500,00 lil slysavarna á landi.
Af þessum kostnaði greiðir rikissjóður síðan 1939 þj hluta, þó ekki
af sérkostnaði frjálsra slysátrygginga.
Að upphæð nam tillag ríkissjóðs:
Árið 1936 ......... kr. 12 767,03 Árið 1939 ......... kr. 40 652,12
— 1937 ............ 24 351,04 .. 1940 ........... — 48 773,98
- 1938 ......... — 40 495,51 1941 ....... — 71 879,76
AIJs hefur kostnaður Tryggingarstofnunar ríkisins árið 1941 numið
kr. 288 919,03 og aðallega verið horinn af slysatryggingardeild og Líf-
eyrissjóði íslands, eins og sést á eftirfarandi töflu:
Tufla 2. Kustnaðuv Tryggingarsiofnunar ríkisins eftir deildum úrið Ut'il.
Lif. ísl.......
Slysatr.d . . . .
Líf. emb . .. .
Líf. barnak. ..
Líf. ljósm. . .
Alin. skril-
stofukostn.
kr.
80 843,25
97 273,40
8 257,2.3
8 257,73
1 567,45
Innlieimtu-
laun
kr. •
35 334,78
37 210,18
Læknis- (lr. til Styrkur til
votlorö skattan. slvsav. o. tl. Samlols
k r. kr. k r. kr.
., 7 080,01 123 258,04
7 845,00 5 250,00 147 578,58
55 55 8 257,23
55 8 257,73
55 55 1 567,45
196 199,06 72 544,96 7 845,00 7 080,01 5 250,00 288 919,03
B. Slysatryggingardeild.
Gildi slysatryggingar verkafólks hlýlur alinennt að miðast við það,
hversu hún fær hætt úr tjóni, sem slysin valda. Þar af leiðir, að þau
atriði, sem snerta hina slösuðu mest, eru, hve mörg þeirra slysa, er menn
verða fyrir, eru bætt og hversu háar bæturnar eru.
Nú eru engar tölur fyrir hendi um slysafjölda, því að enda þólt
flestöll slys muni vera skráð í heilbrigðisskýrslum, þá er sá grund-
völlur varla nothæfur lil sainanburðar við bætt slys slysatryggingar-
innar, sem aðeins bælir slys við tryggingarskyldan atvinnurekstur.
Það er höfuðmunur á því l. d., hvort barn verður handlama eða hvort
framfærandi verður handlama. Það eru eðlilega aðeins þau slvs, er valda
verulegu fjárhagstjóni, sem máli sldpta, ]>. e. þau slys, sem valda því, að
framfærandi verði óvinnu.fær skemmri eða lengri líma. Þá er heldur
ekki unnt að meta það tölulega, hversu mikið fjárhagstjön verður af
ýmsum slysum, þvi að í fæstum tilfellum eru þær upplýsingar fyrir
hendi, sem hægt er að byg'gja slíkl mat á,