Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1941, Síða 25

23
Það verður |>\í að lara aðrar leiðir til að meta gildi slysatryggingar-
innar. Tafla 3 er um tryggingartíma í sjómanna- og iðntryggingunni frá
1932 til 1940. Tafla þessi er byggð á mannahaldsskrám og skipshafnar-
skrám slysatryggingardeildar, og við skiptingu eftir starfsgreinum er
reynt að fylgja aðalatvinnuskiptingu þeirri, sem Hagstofan notar við
hin almennu manntöl.
Til skýringar skal tekið fram, að svið tryggingarinnar hefur vikkað
noltkuð á þeirn árum, sem skýrslan nær yfir. Trygging sendisveina hefst
fyrst svo nokkru nenii árið 1934. Árið 1935 er aðeins talin hifreiðastjórn
fyrstu 6 mánuðina, því að það ár var farið að miða innheimtuárið við
30. júní. í lausavinnu voru taldar 60 klst. i vinnuvikunni fram lil I.
apríl 1936, en síðan aðeins 48.
Til þess að g’eta reiknað til hve margra slysatryggingin nær, verður
að g'era sér grein fyrir, hve langur meðaltryggingartíminn er.
í manntalinu 1930 eru frainfærendur í hinum tryggingarskyldu starfs-
greinum, þ. e. fiskveiðum, iðnaði og samgöngum, taldir 19 060, en verka-
fólk þar af talið 14 759. Verkafólk við verzlun er lalið 677, eða verka-
fólk samtals 15 436. Nú eru ekki allar starfsgreinarnar innan þessara
flokka tryggingarskyldar, t. d. inatsala, dyravarzla o. fl. Á hinn bóginn
cru fleiri tryggingarskyldir, t. d. .yfirmenn á skipum, einkabílaeigendur,
hændur, sem vinna við sláturstörf í sláturhúsum, o. fl.
Það er ekki hægl að gera sér nákvæina grein fyrir því, hversu miklu
hvert um sig nemur, svo að reikna verður með áætlaðri tölu: 15 500.
Einn liður er enn þá ekki athugaðui’, en ]>að er atvinnuleysið.
Á. hinn bóginn má gera ráð l'yrir nokkurri fjölgun trygging'arskyldra
frá 1930 til 1932.
Ef lagt er lil grundvallar 15 500 trygg’ingarskyldir menn 1932, verður
meðaltryggingartíminn 24 vikur á ári.
Með sama hlulfalli ætti ttygg'ingin að hafa náð til:
ári'ð 1932 15 500 árið 1935 19 800 árið 1938 24 10(1
— 1933 18 300 1930 20 200 — 1939 28 200
1934 19 400 1937 22 600 — 1940 29 400
Þessar tölur gel'a nokkra hugmynd um þróunina, en á hinn bóg'inn
má alls ekki líta á þær sem öruggar upplýsingar um starfsmannafjölda
við tryggingarskyldan atvinnurekstur, og stafar [mð, auk þess sem áður
segir, m. a. af því, að vinrHvikuútreikningnum var breytt 1936, og' að
það eftirlit, sem nú er með framtali, er orðið nákvæmara en það var 1932.
Framfærendur voru alls taldir á landinu 1930 50 072, og ætla má, að
þeim hafi fjölgað til 1939 upp í ca. 57 000. Ef slysatryggingin nær lil
29 400, er það yfir 50%, en að öllu athuguðu verður að telja líklegra, að
slysatryggingin nái i mesta lagi til um 40% allra framfærenda, enda
er fjölgunin um 4000 árið 1939 næsta óeðlileg, þar sem tryggingarsviðið
vikkar ekki svo mjög' á ])eiin tíma.
Að vísu hætast við tveir starfsflokkar, þ. e. ræstivinna og rakaraiðn,
en sú aukning ætti að vera innan við 500 inanns. Skýringin á þessari