Heimili og skóli - 01.06.1949, Síða 15

HEIMILI OG SKÓLI
59
hafa starfsorku og áhuga. Þau vilja
líka vera dugleg skólabörn, en það er
ekki auðvelt að finna réttu leiðina, svo
að starfsorka þeirra stefni að réttu tak-
marki.
Fyrir áhugasaman kennara er ekkert
starf eins hvetjandi — jafnvel þó að ár-
angurinn virðist oft lítill á almennan
mælikvarða, eða eins þakklátt, eins og
að kenna í litlum bekk sérskóla. Ég
held, að tæplega finnist jafn indæl og
skemmtileg börn, eins og í svona bekk,
ef þau fá að koma eðliléga fram eins
og þau eru.
Smám saman sætta þau sig við að
geta notað starfsorku sína til að verða
gagnlegir þjóðfélagsþegnar. Þetta
heppnast auðvitað ekki með þau öll,
og heldur ekki jafn fljótt. Flest bömin
eru 8—9 ára, þegar þau koma í sérskól-
ann ,og hafa þá öðlast margs konar
reynslu, sem oft er síður en svo örf-
andi fyrir þroska þeirra.
Foreldrar, sém verða þess varir, að
barnið þeirra er á eftir í andlegum
þroska, taka því misjafnlega. Sumir fá
meiri umhyggju fyrir barninu, halda
áfram að umgangast það eins og
brjóstabarn, lofa því t. d. ekki að leika
sér við önnur börn eða ráða sér sjálf.
Aðrir verða gramir yfir þessum örlög-
um og láta barnið fá að heyra, að það
sé öðruvísi en það ætti að vera. Það
verður stöðugt umræðuefni hjá fjöl-
skyldunni. Barnið fær það snemma á
vitundina, að það sé eins og örlaga-
skuggi á fjölskyldunni. Enn aðrir um-
gangast barnið eins og afhrak. Það er
vansælt og verður að sjá um sig sjálft.
Stundum er foreldrunum ekki Ijóst, að
barnið er vangefið, og það eru
gerðar sömu kröfur til þess og
hinna systkinanna.
Börnin haga sér misjafnlega
gagnvart þessari mismunandi
meðferð, og ekki verður því
neitað, að mörg þeirra koma í
sérskólann særð á sál. Sum eru
sljó og framkvæmdalaus, en
önnur áköf og herská og beita
hnefunum, hvað lítið semútaf
ber. Erfiðust viðfangs eru þau
börn, sem kunna svo vel við
sig í draumheimi sínurn, að
þau hafa engan áhuga fyrir að
koma út í hina kaldrifjuðu
lífsbaráttu, sem er nauðsynlegt
fyrir þau, ef þau ætla að sjá um
sig sjálf í lífinu.
Hvert er viðhorf foreldr-
anna, þegar þau fá að vita, að
Sumir fara með barnið eins og brjóstabarn.