Heimili og skóli - 01.02.1952, Qupperneq 22

16
HEIMILI OG SKÓLI
kennara í Reykjavík, Þóra, gift og bú-
sett í Bandaríkjunum, Asgerður, gift
R. Foxon, verzlunarmanni í Englandi.
Gyða, gift Þorvarði Árnasyni, verzlun-
armanni í Reykjavík og Karl járn-
smiður, í foreldrahúsum.
Eftir að Karl lét af störfum á Seyð-
isfirði, fluttu þau hjónin til Reykja-
víkur og hafa búið í Fossvogi.
Eðlilegt er, að maður með hæfileik-
um Karls Finnbogasonar kæmist ekki
hjá því, að á hann hlæðust ýmis trún-
aðarstörf. Enda var Karl löngum yfir-
hlaðinn af störfum. Flesta vetur hafði
hann unglingakennslu í skóla sínum,
jafnframt barnakennslunni. Þá átti
hann sæti í bæjarstjórn Seyðisfjarðar
frá 1913 til 1942 eða um 30 ár, var
þingmaður Seyðfirðinga 1914—16, var
stofnandi og lengi formaður Kaup-
félags Austfjarða. Stóð hann jafnan
framarlega í flokki um hvers konar
framfaramál kaupstaðarins, og var
lengi foringi umbótamannanna í bæj-
arstjórninni. Öll þessi störf út á við
voru tímafrek og oft þreytandi.
Þetta eru þá í fáum dráttum nokkr-
ar útlínur í æviferli Karls Finnboga-
sonar. En fátt hefur hér enn verið sagt
um manninn sjálfan, sem þó skiptir
mestu máli, er minnast skal merkra
manna.
Áður er að því vikið, að Karl unni
íslenzkum sveitabúskap. Sjálfur hafði
hann búskap um skeið, bæði á Klypp-
stað í Loðmundarfirði og Sörlastöðum
í Seyðisfirði. Hann hafði yndi bæði
af gróðrinum og dýrunutn og undi því
ekki í kaupstaðnum yfir sumarið, þeg-
ar skólinn starfaði ekki.
Karl var frábær kennari. Fáum lief
ég kynnzt, sem þekkti nemendur sína
eins vel og Karl. Ekki var hann alltaf
strangur um það, að börnin lærðu allt
í kennslubókunum, en leitaðist stöð-
ugt við að glæða hugsun þeirra og
skilning á viðfangsefnum lífsins. En
það er aðalsmerki hvers góðs kennara.
Eg hygg, að hinir miklu hæfileikar
Karls hefðu notið sín betur við að
kenna þroskaðri nemendum. Vel hefði
liann sómt sér sem háskólakennari í
heimspeki eða íslenzkum bókmennt-
um. Hann bar gott skyn á bókmenntir
og var það honum kært umræðuefni.
Mér finnst Karl Finnbogason vera ein-
hver sá gáfaðasti maður, sem ég hef
kynnzt. Þessi orð eru sögð í fullri al-
vöru.
Ég harma það, hve fátt er aðgengi-
legt í rituðu máli eftir Karl Finnboga-
son. Hann var ritfær svo að af bar.
Ungur samdi hann landajrœði, sem
lengi var notuð í íslenzkum skólum og
gefin út sjö sinnum. Því miður skrif-
aði hann ekki fleiri kennslubækur.
En blaðagreinar Karls, sem margar
voru með ágætum, eru nú faldar í
bókasöfnum og lítt finnanlegar. Þó
minnist ég perlu eftir Karl í rituðu
máli. Það er greinin Göngur, sem kom
út í gömlu lesbókinni, og er lýsing á
göngum í Bárðardal. Hún sýnir vel
stílsnilld þessa gáfaða mælskumanns.
Síðar var grein þessi endurprentuð í
bókinni: „Ungur var ég.“
Ég átti því láni að fagna, að vera ná-
inn samstarfsmaður Karls um tveggja
ára skeið og njóta vináttu hans og
hjartahlýju. Ég kenndi þá við ungl-
ingaskóla á Seyðisfirði. Þegar ég kom
þangað ungur og óreyndur, naut ég
ráða hans og var jafnan velkominn á
heimili þeirra hjóna. Enn tel ég mig í