Heimili og skóli - 01.12.1954, Blaðsíða 12

Heimili og skóli - 01.12.1954, Blaðsíða 12
120 HEIMILI OG SKÓLI sem tæplega gæti veitt neina raunveru- lega staðhæfingu. Hikið oec óvissan er svo raunhæft 02; ótvírætt! Við verðum að svo stöddu að láta okkur nægja að staðhæfa að við stöndum enn á frumstigi máls og at- hugunar, án raunverulegs skilnings á málefninu. Og síðan getum við svo hver og einn, samkvæmt eigin skap- gerð og innræti, glaðzt eða grátið yfir því, að enn muni líða 10 eða ef til vill 30 ár, áður en nægilega raunhæf reynsla hefur fengizt og neytt okkur til að taka málefnið fastari tökum. Við verðum öll að reyna að temja okkur að beita ætíð skynseminni í allri umhugsun, en ekki tilfinningunni. Það er alveg sama, þótt okkur geðjist ekki að teiknisögunum. Því fremur er það ófullnægjandi að verða að játa, að viðfangsefni vort á þessum sálræna vettvangi er svo óljóst enn, að skyn- rænu og rökréttu mati verður eigi við komið. Skynsemin getur ekki, og til- finningin má ekki ráða við verkefnið. Mér virðist liggja nærri að leita að- stoðar og fara að ráðum hins kvenlega innsæis, sem sennilega er færari að meta áhrif teiknisagnanna á varnar- lausan barnshugann en vor svallynda karlmanna-skynsemi. Mér er nær að ætla, að flestar konur myndu svara: — Þegar verst lætur hafa teiknisögurn- ar með einu saman dæmi sínu truíl- andi og ruddaleg svaka-áhrif á ungan barnshugann, sem enn hefur ekki í- klæðzt hringabrynju íhyglinnar til varnar. En einnig þetta er þó aðeins álit og skoðun kvenna. Er það þá raunverulega hlutverk skynseminnar að bíða þolinmóð og „halda að sér höndum“, unz að mörg- urn, mörgum árum liðnum er fengiíi raunveruleg sönnun fyrir því, hvort rétt hafi verið að bíða, eða hvort það hafi verið andlegt barnamorð að leyfa braskmöngurum teiknisagnanna að láta þær leika lausum hala? Getur að- eins framtíðin ein veitt þá sönnun. En þáð er einmitt þegar í dag, sem ráða verður fram úr málefni þessu á einn hátt eður annan. Skynrænt verður úrlausn að vísu aðeins fundin samkvæmt forsendum þeim, sem nú eru tiltækilegar, með at- hugun á áhættunni og vali því, sem því er háð. Til skýringar á áhættuatriði málsins ætla ég að leyfa mér að sprengja ofur- litla hvellhettu í ótíma. Vona ég að hún veki ef til vill einhvern þeirra, sem hér eiga hlut að máli. Það er nú þegar víst, að alveg ákveðin teiknisaga (sem ég ætla þó ekki að auglýsa með því að nefna hana), hefur hleypt af stað ákveðinni athafnahvöt hjá á- kveðnum ungum manni, sem í dag er undir ákæru um morð. Það er tilgangs- laust að fjalla um, hvert ákveðið mál- efni hér er um að ræða. Og það leiðir ekki að neinu skynsamlegu takmarki að blanda því inn í umræðurnar. Hér verður að samþykkja fullyrðinguna eða hafna henni samkvæmt yðar eigin tilhneigingu. En lítúm nú fyrst sem snöggvast á það, með fullyrðing mína að baki, hvort sé meiri áhætta að samþykkja starfstilgátu mína um teiknisöguna sem úrslitahvöt, eða þá að hafna henni sökum sannanaskorts. Hafi teiknisagan aðeins leyst tir læð-

x

Heimili og skóli

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimili og skóli
https://timarit.is/publication/1878

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.