Heimili og skóli - 01.12.1954, Blaðsíða 23

HEIMILI OG SKÓLI
131
Annað raál er það, að fyrir vöntun á
starfsliði og tíð skipti hefur stundum
ýmislegt í vinnubrögðum farið ver úr
hendi en skyldi. Vegna óvenjulegs
ástands í atvinnumálum, hefur ekki
verið unnt að hafa sama fólkið lengi.
Því skyldi ekki stúlka þiggja atvinnu
á Keflavíkurflugvelli, þegar henni
eru boðin helmingi betri kjör þar en
þau, sem hún hafði í Skálatúni, og
vinnutími og frí eins? Þetta skeði í
sumar.
Fyrsta forstöðukona heimilisins var
Auður Hannesdóttir, sem var sér-
menntuð í meðferð fávitabarna og
reyndist þeim einkar góð og nærgæt-
in, en hún giftist og lét af starfi sínu.
Frá 1. nóv. þ. á. er forstöðukona
Aimée Einarson, fædd í Færeyjum af
íslenzkum foreldrum. Er hún hjúkr-
unarkona að menntun.
Að fyrirmynd annarra þjóða hefur
verið stefnt að því að hafa búrekstur
í sambandi við barnaheimilið. Það á
að vera börnunum til yndis og þroska-
auka að fylgjast með ræktun jarðir
og vexti og meðferð búpenings. Auk
þess ætti það að geta stutt reksturinn
fjárhagslega, þegar frá líður og rækt-
un landsins er lokið.
Þess er getið hér að framan, að
stofnun þessi sé sjálfseignarstofnun.
Með því er sagt, að stofnunin á sig
sjálf og verður að standa á eigin fót-
um, svo sem Elliheimilið Grund í
Reykjavík o. fl. stofnanir, en er stjóm-
að af nefnd manna. Þessar stofnanir
eru í raun og veru opinber eign, og
eiga vernd sína í skipulagsskrám. Lík-
legt er, að þegar stundir líða, muni
þykja þörf að setja um þessar stofn-
anir sérstaka löggjöf, svo tryggt verði
betur en er, að þær verði notaðar um
alla framtíð í þágu þess málefnis, sem
þæru eru upphaflega helgaðar.
Stjórn stofnunarinnar skipa nú frú
Guðrún Sigurðardóttir, Hofsvallagötu
20, Reykjavík, frú María Albertsdótt-
ir, Urðarstíg 3, Hafnarfirði, Páll Kol-
beins, aðalbókari, Reykjavík, og Jón
Gunnlaugsson, fulltrúa, Rvík.
J. G.
Kennarinn er að reyna að útskýra fyrir
börfnunum hvað samvizka sé. „Þið vitið
það, börnin mín, að í okkur öllum býr
innri rödd, sem oft lætur til sín heyra.
Getur þú sagt mér, Halli, hvað hún heitir.
Halli (réttir höndina snöggt upp): „Hún
heitir búktal, kennari."
Það var fjölgunarvon á heimilinu, og það
vill svo til, að þennan mikilvæga atburð
ber upp á aðfangadag jóla. Ljósmóðirin er
að koma með tösku sína inn úr dyrunum
og mætir Jónsa litla á þröskuldinum.
„Jæja, Jónsi minn,“ segir hún. „Hvort
viltu nú heldur að jólasveinninn komi með
lítinn dreng eða litla stúlku?“
Jónsi er ekki seinn til svars og segir:
,.Ja, ég vildi nú helzt, að það yrði bíll.“
—o—
Sigga litla hafði fengið leyfi til að fara í
bíó með eldri systur sinni. Mamma hennar
hafði gefið henni eina appelsínu í nesti.
Þegar heim kom, var hún auðvitað búin að
borða appelsínuna, en mamma hennar
spurði hana, hvað hún hefði nú gert við
hýðið. ,.Þú hefur þó líklega ekki fleygt því
á gólfið?“ spurði mamma hennar.
„Ertu frá þér?“ sagði Sigga litla. „Það
sat gamall og vinalegur maður við hliðina
á mér og ég stakk hýðinu í vasa hans.“