Læknaneminn - 01.07.1964, Blaðsíða 12

12
LÆKNANEMINN
Anna litla
Elsku litla Anna
en hve þú ert fín.
Gætirðu ekki sýnt mér
gullin fögru þín?
Gætirðu ekki sýnt mér
gullin mörgu þín?
Svo ég geti leikið við þig
ljúfa vina mín.
Svo ég geti leikið mér
við litlu stúlkuna,
sem á blíða brosið
og björtu gleðina.
Er til nokkuð dásamlegra
en indælt lítið barn,
sem léttir okkur sporin
um lífsins eyðihjarn.
Sem léttir okkur sporin
um lífsins eyðihjarn.
Og veitir okkur gleðina
að verða aftur bam.
Páll frá Breiðabliki
(Eiríkur Sveinsson).
Vina mín
Er blóm að hausti blikna öll
og bíða hel
og vetur síðan vefur þau
í vengja þel.
Og morgunsól í marardjúpi
mókir ein.
Unz lifnar allt af löngum dvala
lífs á grein.
Þá voldug harpa vorsins ómar
vítt um geim,
er sunnuglit á sjávaröldum
sigrar heim.
Og ímjmd sannrar æsku gleði
örvar þrótt,
er bærist lauf í beitivindi
bjarta nótt.
Og myrkrið var svo dökkt og djúpt
eitt dapurt kvöld
er héldu til í huga mínum
húmsins völd.
Þinn andi barst mér undurljúfur
elsku með
og alltaf síðan, ekkert nema
ást hef séð.
Og gimsteinn sá er gafstu mér
er gæfa mín.
Hve yndisleg í umgjörð sinni
augun þín.
Og vermir mína köldu kinn nú
kossinn þinn.
Þú strýkur höndum stillt og blíð
um starfa minn.
Hve aftann getur yljað þeim,
sem eiga vin,
svo greina þeir í gleðivíinu
geisla skin.
— Ég helga mér í hamingjunni
hjarta þitt,
og býð þér svo úr brjósti heitu
blóðið mitt.
Páll frá Breiðabliki
(Eiríkur Sveinsson).