Úrval - 01.12.1975, Side 73

71
^Böihhi
okkar
Verðlaunin, 500 krónur, fær að
þessu sinni SÁ. fyrir eftirfarandi sögu:
Sonur vinafólks míns hafði tekið
nýlega hanska móður sinnar trausta-
taki, er hann fór út að leika sér. Pað
var orðið aldimmt, þegar hann kom
inn aftur. Hann sneri sér beint að
mömmu sinni og spurði: „Mamma,.
hvað kostuðu hanskarnir þínir?“
„Fimmtán hundruð krónur,“ svar-
aði mamman.
„Jæja,“ svaraði piltur. „Pá skulda
ég þér 750.00
SÁ.
☆
„Frænka mín missti fyrstu tvær
barnatennurnar fyrir nokkrum dög-
um.“ Móðir hennar benti henni á,
hversu hratt nýju tennurnar yxu.
„Pað er vegna þess, að ég vökva
þær alltaf á kvöldin,“ svaraði þá sú
litla til útskýringar.
JB.
Pegar eldri dóttir mín var tveggja
ára og átti að fara að sofa eitt vetrar-
kvöld, datt þessi setning upp úr henni,
þegar móðir hennar slökkti ljósið í
herberginu: „Mamma, þú gleymdir að
slökkva á tunglinu," — en tunglið
skein glatt inn um herbergisgluggann
hjá henni.
Jón H.
☆
Brúnar kökur voru uppáhald Dísu
litlu frænku minnar. Eitt sinn, er hún
kom í heimsókn, var ég með nýtt,
seytt rúgbrauð og bauð henni sneið.
Hún þáði hana' og beit strax vænan
bita. „Viltu ekki smjör, Dísa mtn!“
spurði ég. Hún leit hneyksluð á mig
og svaraði: „Pað þarf ekki smjör á
brúnköku!“
GG.
☆
Sonur okkar selur Vikuna og legg-
ur sig allan fram við verkið. Á kvöld-
in, þegar hann hefur staðið í sölunni
allan daginn, er hann oft annars hug-
ar og þreyttur. En hve alvarlega hann
tekur starfið má sjá á því, hvernig
hann byrjaði kvöldbænirnar sínar eitt
kvöldið eftir slíkan söludag. Pá varð
versið svona: „Faðir vor, viltu kaupa
Vikuna?“ HH.
Pað eru lesendurnir sjálfir, sem
leggja til efnið í þennan þátt. Besta
sagan hverju sinni er verðlaunuð með
kr. 500, og ræður mat ritstjórnar. —
Utanáskriftin er: Úrval, pósthólf 533,
Reykjavík.