Goðasteinn - 01.09.1964, Qupperneq 68

Orms Svínfellings. Skeggi mun hafa fæðst um 1200 en dó 24. ágúst
1262. Hann var kenndur við bæ sinn og nefndur Skóga-Skeggi, at-
kvæðamikill höfðingi að því er ráða má af heimildum. Börn þeirra
Solvcigar voru mörg og mcrk. Eyjólfur Skeggjason bjó í Skógum
eitir íoreldra sína. Um þær mundir kreppti mjög að Skógum. Er
getið um tvö gos úr Sólheimajökli á þrettándu öld, 1243 og 1263.
Virðist hið síðara hafa gert mikinn usla beggja vegna Jökulsár ef
rnarka má heimildir.
Brandur Andrésson, Sæmundarsonar í Odda, býr í Skógum,
að því er ráða má af Sturlungu. Brandur dó 1273.
Brandur skógur Eyjólfsson bjó í Skógum á fyrra hluta 14. aldar
og d.ó 1331. Þrýtur þá Skógvcrjatal Landnámu. Ættfræðingurinn
Steinn Dofri hefur gert grein fyrir síðustu Skógvcrjum miðalda.
Telur hann son Brands höfðingjann Eyjólf gamm Brandsson, scm
andaðist í hafi nærri Hjaltlandi 1339 og var fluttur til Skálholts og
grafinn þar. Sonur hans var Þorsteinn faðir Markúsar í Skógum,
sem drepinn var 1390 af tengdasyni sínum, Sæmundi Stefánssyni.
Við árið 1391 segir í annál Flateyjarbókar: „Fangaður Sæmundur
Stefánsson út af Þykkvabæjarklaustri og tekinn af eftir dómi ....
Kallaði hirðstjóri til Skóga, en Sumarliði hélt föðurins vegna“.
Sumarliði var bróðir Markúsar í Skógum. Hefur Þorsteinn faðir
þeirra þá enn verið á lífi. Sumarliði fór utan 1393, vafalítið vegna
þessa máls en kom fyrir ekki. Skógaeignir féllu undir konung
vegna óbótaverks eigandans. Nefndust þær Skógalén og voru eftir-
taldar jarðir: Eystri- og Ytri-Skógar, Drangshlíð, Skarðshlíð,
Bakki, Hörðuskáli, Lambafell og Berjanes. Eftirtektarvert er, að
Skógar, Drangshlíð og Skarðshlíð er meirihlutinn af landnámi
Þrasa gamla. Hefur það haldizt í ætt hans um 500 ár.
Sagnir um víg Markúsar hafa gengið í munnmælum til þessa
dags. I skjali frá 28. júní 1777 segir svo: „Sagt er, að bóndi nokk-
ur, ríkur, hafi búið í Skógum .... Sagt er hann hafi i bræði
sinni drcpið son sinn, þá hann var að járna hest í því plássi, sem
heitir Drangshlíðardalur. Stórir klettar, er þar standa, kallaðir af
því óhappaverki Grimmdarsteinar“. Svipaða sögu mun Árni
Magnússon prófessor hafa heyrt um 1700.
Eyða er í ábúendatali Skóga frá 1400-1600. Um aldamótin 1600
66
Goðasteinn