Úrval - 01.12.1978, Blaðsíða 16

14
ÚRVAL
En jóla-
söngur jóla-
söngvanna
kom frá
Austurrlki.
„Heims um
ból”, lagið,
sem á tilvist
sína óvæntu
óhappi að
þakka. Eftir
því sam sagan
segir gerðist það rétt fyrir jólin 1818,
að mýsnar snæddu belginn úr
orgelinu í þorpinu Oberndorf. Það
var ekki hægt að halda jól án þess að
hafa tónlist. Svo presturinn, Joseph
Mohr, vatt sér í það í snatri að skrifa
auðlærðan texta á aðgengilegu máli
og bað organistann, sem nú sat uppi
með belglaust orgel og rétt orðið
heilagt, að raða snöggvast saman
lipru lagi við þennan texta, lagi, sem
hægt væri að spila með á gítar. Það
tókst svo vel, að hvergi í heiminum
væri nú hugsanlegt að halda kristin
jól án þess að ,,Heims um ból”
hljómi, og þetta er eitt þeirra fáu
vinsælu laga, sem ekki hefur tekist að
misnota í neinum verulegum mæli.
Jólasöngvarnir gleðja, Á því er ekki
vafl. Þeir gleðja þann, sem raular þá
einn með sjálfum sér, þeir gleðja þá,
sem taka þátt í þeim með stærri hópi.
Og sums staðar er vel tekið til
raustinni. I tískuhótelinu Beacon Hill
í Boston hefur lengi verið venja að
syngja inn jólin með 300 manna kór
og blásarakvartett. Sumir fara öðru
vísi að. í smásveitinni Era í Texas þar
sem 300 manns búa, hefst jólahaldið
með því að bændur og vinnumenn
þeirra fara í hópreið um sveitina
þvera og endilanga og syngja jóla-
söngvana við raust.
Því þannig á að syngja jóla-
söngvana: Fullum hálsi, því enn í dag
flytja þeir fagnaðar- og gleðifréttir
jólanna. ★

Stundum elskum við börnin okkar svo, að við getum ekki afborið
að sjá þau fara að heiman. Og það er eðlilegt. Það er mannlegt og ber
vott um hlýju og væntumþykju.
En hið raunverulega próf á foreldraástina er ekki hve ákaft við
þrýstum börnunum að brjósti okkar, heldur hve fús við erum að leyfa
þeim að reyna sig sjálf. Það er ekki einungis skylda okkar að kenna
börnunum að ganga — heldur einnig að ganga burtu frá okkur.
Þegar sá dagur kemur, megum við ekki segja: ,,Ö, farðu ekki,
vertu hjá mér.” Heldur ber okkur að segja: „Farðu.”
Marjorie Holmes