Úrval - 01.12.1978, Blaðsíða 116

114
ÚRVAL
taugafrumurnar í mænunni fengu
ekki blóð, ollu þær höfuðverk,
minnkandi tilfinningu, sársauka og
ofsjónum.
,,Er ekki hægt að skera þetta
burtu?” spurðijudy.
,JÚ, en það gæti leitt til
iömunar,” sagði Salamone. Hann
taldi ráðlegt að Donald yrði sendur til
Washington til rannsóknar hjá sér-
fræðingi á þessu sviði.
AYUM KHAN OMMAYA, 46 ára
að aldri, fæddur í Pakistan, hafði
numið læknisfræði á Rhodos og
hlotið þjálfun á Bretlandi. Hann var
yfirlæknir taugaskurðdeildar heilsu-
gæslustofnunarinnar í Betsheda rétt
utan við Washington. Honum brá 1
brún, þegar hann sá myndirnar, sem
komu út úr rannsókn hans á Donald.
Hann hafði séð æðagalla af þessu tagi
á neðri hluta mænu valda fótalömun,
hann hafði séð þá hærra á mænunni,
þar sem þeir ullu lömun bæði handa
og fóta. En æðaklasi Donalds var
hættulega nærri einu af lífsstjórnar-
svæðum líkamans, medulla, sem
stjórnar önduninni. Það var ekki
aðeins, að æxlið gæti leitt hann til
lömunar, heldur gat það orðið
honum að fjörtjóni.
, ,Það lítur illa út með þig,” sagði
Ommaya. ,,Ef klasinn stækkar, getur
hann orðið þess valdandi, að þú
verðir bráðkvaddur.” Aðspurður
hvort skurðaðgerð væri skynsamleg,
hristi Ommaya höfuðið. ,,Ekki núna.
Þú getur gengið. Skurðaðgerð gæti
skemmt mikilvægar taugar. Getur þú
afborið kvalirnar, sem þessu fylgja?”
Donald játti því. ,,Þá skulum við láta
kyrrt liggja,” sagði Ommaya. „Efþér
versnar, verðum við að endurmeta
áhættuna. ’ ’ Hann stakk upp á því, að
fyrst um sinn hefu þau Donald og
Judy súrefnisgeymi í svefnherbergi
sínu. Það var raunverulega yfirvof-
andi, að Donald kafnaði.
Til þess að komast inn í kennslu-
stofuna þar sem Donald kenndi í
Camden í New York, þurfti hann að
klífa 30 tröppur. Haustið 1976 varð
þessi ganga sífellt erflðari. Oft varð
hann að nema staðar miðsvegar og
hvíla sig. Það varð styttra milii
höfuðverkjakastanna. Hægri hand-
leggurinn fékk stjarfaköst. I ofsjónum
slnum sá hann stórkostleg jólatré.
Stundum vaknaði hann um miðjar
nætur við að hann náði ekki
andanum. Judy vatð að gefa honum
súrefni.
Loks stakk hún upp á því, að hann
sneri sér aftur til Ommaya. ,,Nei,”
sagði Donald. „Engan uppskurð
meðan ég get gengið. ’ ’
Aðfaranótt 9. febrúar 1977 missti
Donald máttinn í höndum og fótum.
Höfuðkvalirnar voru óbærilegar.
Hann var fluttur í sjúkrabíl til
Salamones, sem leist hreint ekki á
blikuna. Hann lét flytja hann með
sjúkraflugvél til George Washington
læknaháskólans í Washington. Með
sjálfum sér var Salamone sannfærður
um, að ferli Donalds Haucks sem