Skaginn - 01.12.1944, Qupperneq 4

Það var tunglskin og snjór yfir öllu.
Andri litli þrammaði eftir götunni og
dró á eftir sér sleða, með kassa á, fullan
af pökkum og alls konar dóti, sem átti
að fara hingað og þangað um allt þorp-
ið, því allir þurftu að fá eitthvað núna
fyrir jólin, og alltaf bættist meira og
meira við, sem menn mundu eftir á síð-
ustu stundu.
Daginn, sem hann fékk jólafríið, hafði
hann langað svo mikið til að gefa
mömmu sinni og systkinum eitthvað í
jólagjöf. Þá hafði hann farið til Péturs
kaupmanns, sem átti verzlunina á horn-
inu og beðið hann um vinnu, og fengið
að vera sem aukasendill.
Kaupmaðurinn hafði verið svo góður
að borga honum kaupið hans fyrirfram,
því hann hafði víst grunað til hvers
leikurinn var gerður. Þetta var gamall
kunningi pabba hans.
Pabbi hans hafði verið skipstjóri, og
meðan hann lifði var allt svo gott og
þau öll svo ánægð. En í fyrravetur hafði
hann drukknað, horfið svo skyndilega
frá þeim öllum, eins og svo margir aðr-
ir. Systkini hans voru mörg, og áttu þau
því oft við þröng kjör að búa, og ekkert
mátti kaupa nema það alnauðsynlegasta.
Andri varð að draga sleðann, því að
fannkoman hafði verið svo mikil síðustu
daga, að ekki var hægt að hjóla.
Næst voru það kertin hans Hrólfs
gamla kyndara. Hann hafði verið að
moka snjóinn af tröppunum hjá sér, þeg-
ar hann fór framhjá í morgun, og beðið
hann að kaupa fyrir sig fáein kerti. —
„Mig langar til að kveikja á þeim til til-
breytingar, af því að nú eru blessuð
jólin að koma. Þú kemur með þau ein-
hverntíma, þegar þú gengur framhjá,
góði minn.“
Hrólfur var alltaf svo hlýlegur og
góður við Andra.
Andri hljóp upp tröppurnar og barði
að dyrum. Eftir nokkra stund kom gamli
maðurinn fram. Hann var nú orðinn
boginn í baki, andlitið hrukkótt og
þreytulegt, enda var hann nú hættur að
stunda sjómennsku sökum þess, hve
gamall hann var, en fékkst við að bæta
net í þess stað. Þegar hann sá að það
var Andri, sagði hann: „Nú, það ert þú,
góði minn. Komdu inn í hlýjuna, þér
veitir víst ekki af því að hvíla þig svo-
litla stund. Ég á heitt kaffi á könnunni,
drekktu nú kaffisopa bér til samlætis.
Settu þig nú niður, ég kem strax.“ Að
svo mæltu fór hann út úr herberginu.
Andri fór nú að horfa í kring um sig
í stofunni, allt var hreint og þokkalegt
þar inni. Rúm var í einu horninu og yf-
ir því hékk stór innrömmuð mynd, af
ungri stúlku með ljóst, liðað hár. Skyldi
þetta hafa verið konan hans Hrólfs? En
í því- kom hann inn með kaffi og kök-
4
SKAGINN